Menntamál - 01.09.1936, Blaðsíða 44

122
MENNTAMÁL
tákna hið sama, og láta þan sjálf finna dæmi þess, t. d.
sól, sunna, röðull; Iieslur, jór, fákur, drösull, o. s. frv.
Ef við segðum börnunum að skrifa öll orð, sem þau
þekktu og væru liöfð í svipaðri merkingu og lýsingarorð-
in fallegur og ljótur, þá mundu börnin skrifa: fallegur, lag-
Icgur, snotur, sælur, huggulegur, pen; Ijótur, agalegur,
ægilegur, voðalegur, hræðilegur o. f'I. — Fiáum við þá um
leið tækifæri til að benda börnunum á, hvað orð her helzl
að nota, og hver að varast. —
— Þá er gott að lála börnin skrifa upp öll orð, sem
standa í sambandi við eitlhvað ákveðið, er þau þekkja, l.
d. í sambandi við að skrifa: — skrifa, skrift, skrifstafir,
penni, pennastöng, blek, blekbytta, skrifbók, stílabók,
vinnubók, ])ap])ir, blýantur, strokleður, bókstafir, orð,
setningar, málsgreinir o. s. frv. — Störf mömmu í eldhús-
inu. Hvaða orð má tengja við þau? Eldhús, eldavél, eld-
spýtur, eldur, eldhúsborð, pottur, panna, kanna, skál, fat,
diskur, hlífar, gafflar, bollar, katlar, kaffi o. s. frv.
Gott er að láta börnin teikna þá hluti, er þau treysta
sér til. Yfirleitt er ágætt að nota teikningar í sambandi við
stafsetningarkennslu yngri barna, en hér er, að mestu,
átt við stafsetningu eldri barna. —
Þá má skrifa einstök orð á töfluna, t. d. velja vandrituð
orð og láta börnin svo búa til námsgreinir, þar sem orðin
komi fyrir, t. d. var, þar, kom, bil, þil, hefnd, nefnd o. s.
frv. — Þvi meiri fjölbreytni, þvi betra, en gæta þess þó
á\allt að vinna ski])ulega að settu marki.
Framli.