Menntamál - 01.09.1936, Qupperneq 55

MENNTAMÁL
133
auka meðfædda minnisgáfu með allskonar æfingum. En
það er vafasamt. En liilt er víst, að meðfætt minni verð-
ur að mjög misjöfnum notum eftir því, hvernig því er
beitt. 111 meðferð á því er ekld betri en á skepnum. Það
iiafa allir fundið, að minnið er eins og aðrar sálargáfur,
háð lifnaðarháttum og líkamsástandi. Ofþreyta og ofát
er skaðvænlegt minninu. En einfaldir og hollir lifnaðar-
hættir slípa það eins og tæran kristal.
Þið hafið mikið gagn af þvi, að athuga sjálf minnis-
gáfu ykkar. Þið skuluð sjá livað það tekur ykkur langan
tíma að læra þrjár vísur með sex vísuorðum hverja. Fyrst
er auðvitað að skilja liverja vísuna fyrir sig. Síðan skul-
uð þið lesa fyrstu vísuna í hljóði þar til þið kunnið hana.
Þá skuluð þið lesa aðra vísuna í hljóði og og uppliátt og
sjá hve langan líma þá tekur að læra liana. Loks skuluð
þið lesa þriðju vísuna í liljóði og upphátt og skrifa hana
upp þar til þið kunnið liana utanbókar, og bera svo sam-
an hver aðferðin gefsl hezt. Næsla dag getið þið reynt við
annað áþekkt kvæði og lesið ])á allar vísurnar í striklotu,
þar til ])ið kunnið allt kvæðið. Sennilega verður dómur-
inn sá, að bezt sé að beila sem flestum skynfærum og
laka ekki meira fyrir i einu en það, sem er sér um sam-
hengi. Skrifið svo niður það, sen) þið kunnið úr kvæð-
unum eftir einn dag, eftir eina vilui og eftir einn mán-
uð. Þá sjáið þið hve trútl og varanlegt minni ykkar er.
Slikum tilraunum má haga margvíslega, reyna líka við
óbundið mál og um ólík efni. Þetta er einfalt og kostar
ekki annað en fyrirliöfn, og getur þó létt af ykkur nxarg-
víslegri fyrirhöfn við námið. Svo jafnvel sá kostnaður
skilar sér aftur nieð vöxtum. Þið nxunuð og sjá, að þvi
nxeira, sem þið lærið, |>vi betur gengur ykkur að muna
skyld el'ni. Ilið rökvísa nxinni sem styðst við skilning-
inn er bezt og notadrýgst. En „eitl lxundrað og ellefu —
meðferð" dettur fljótt úr manixi, því þar er ekkert sam-
liengi. Og þó munið þið það máske lengst af þvi senx