Menntamál - 01.12.1936, Blaðsíða 22

180
MENNTAMÁL
3) Kennarinn nefnir nafn. Barnið leitar og sýnir það.
4) Kennarinn dreifir spjöldum sínum meðal barnanna.
Barn, sem fær spjald með skipun á, sýnir i verki að það
hafi lesið liana og skilið. Ef það fær spjald með nafni
einhvers harnsins, fer það með spjaldið og lætur það
fyrir framan barnið, sem nafnið á. Fái það hlutarnafn,
fer það með spjaldið og nælir það á sinn stað.
Þannig lialda leikirnir áfram með meiri tilbreylni.
Smátt og smátt er nýjum atriðum bætt inn i. Lesturinn
t. d. settur í samband við teikningar harnanna, myndir,
sem þau klippa úr blöðum og koma með í skólann o. s.
frv., og hrátt kemur skriftin einnig til sögunnar, þvi að
það er einn af liöfuðkostum þessarar kennsluaðferðar, að
auðvelt er að sameina nám lesturs og skriftar, og ekki
nóg með það, heldur er einnig hægt að setja lestrarnámið
i eðhlegt samband við almennt þroskauppeldi harnsins,
í samhandi við hreyfiþarfir þess, leikjahneigðir, atliugan-
ir þess á hlutunum umhverfis, s. s. augljóst er af dæm-
um þeim, er nefnd hafa verið hér að framan.
XYIII.
Þessi kennsluaðferð, sem nú hefir lauslega verið drepið
á, hefir um margra ára skeið verið notuð í mörgum barna-
skólum i Briixelles, og enda víðar með ágætum árangri.
Meðalgáfuð börn hafa orðið fær um að lesa létt mál í hók-
um eftir 4—7 mánaða kennslu með þessari aðferð. Svip-
aður árangur hefir einnig orðið í Genf, þar sem tilraun
var gerð með líka aðferð, einltum i einum hekk, vetur-
inn sem eg var þar, og því hefir einnig verið lialdið fram
siðar. Aðferðirnar, sem beitt var þar, voru að vísu nokk-
uð á annan liátt í einstökum atriðum, en grundvallarregl-
urnar ])ær sömu. Byrjað á setningum og orðum en börnin
svo síðar látin greina orðin i atkvæði og stafi. Taldi
kennslulconan, sem notaði þessa aðferð þar, að börnin
þyrftu venjulega að læra 3—400 orð, er þau kynnu alveg