Menntamál - 01.11.1947, Side 10

136
MENNTAMÁL
muni hann gleyma þeim ugg, er gripið hafi sig, þegar þau
hjónin hafi steypt sér niður í þessa klettagjá, sem Önundar-
fjörðurinn virðist vera, þá er komið er á vesturbrún Breiða-
dalsheiðar. En teningunum var kastað. Þarna var hann
kominn, og þótti honum sem örlög hefðu nú borið hann
af leið. Ekki flaug honum þó í hug neitt undanhald frá því
að steypa sér niður í gjána, en hins vegar vöktust nú upp
fyrir honum orð og aðvaranir ýmissa vina hans og frænda
í Svarfaðardal, sem lagzt höfðu mjög í móti því, að hann
færi þaðan og þó miklu mest gegn hinu, að hann flytti til
fjarlægs landshluta. Mátti nú virðast svo sem þeir hefðu
haft á réttu að standa. En seinna kveðst Snorri hafa orðið
hamingjunni þakklátur fyrir, að svo réðist um starf hans,
sem nú var sagt, og hafi sig aldrei iðrað þess, að hafa
farið til Flateyrar.
Snorri var skólastjóri á Flateyri frá 1912 til 1930, að
einum 7 mánuðum undanteknum, er hann réðist til Akur-
eyrar haustið 1929, þegar Steinþór Guðmundsson hvarf
frá skólanum.
Flateyri var lítið þorp, er Snorri kom þangað, eitthvað
um 200 manns, og mun þar aldrei hafa orðið fleira fólk
en 300 í hans tíð. Börn á skólaaldri voru á þessum árum
fæst 26, en flest um 40. Snorri var því einn við skólann
að fráskildum tveim vetrum, er hann fékk aðstoðarkenn-
ara. Alla hina veturna kenndi hann allar námsgreinar sjálf-
ur, nema handiðju kvenna. Áhugi hans var einstakur og
kennslustundirnar ótaldar. En þó mun mega fullyrða, að
hann hafi aldrei kennt færri stundir en 36 á viku sam-
kvæmt stundaskrá fyrir utan alla aukatíma, er hann hafði
með börnunum. Og auk kermslunnar við barnaskólann
kenndi hann svo unglingum meira og minna, nálega hvern
vetur, sem hann dvaldi á F'lateyri. Þá hafði hann og um
mörg ár leikfimisflokk, er hann kenndi. Og til söngkennslu
almennings varði hann miklum tíma öll árin vestra: stjórn-
aði söngflokk karla og kvenna flest árin, en stundum hafði