Menntamál - 01.11.1947, Blaðsíða 6

132
MENNTAMÁL
mála að bókinni og komst þar meðal annars svo að orði
um Eddukvæðin:
„Ikkje eingong eitt av kvædi höjrer Island til.“
Þetta þoldi Snorri ekki. Skrifaði hann grein í Gula Tid-
end í Bergen og andmælti þessum orðum Garborgs með
rökum, er duga þóttu vel. Hefur Snorri skýrt svo frá, að
erfitt mundi sér hafa orðið um rökin, ef eigi hefði hann
verið svo heppinn að hafa við höndina greinagerð og rök
B. M. Ólsens um þetta atriði. Hafði Snorri í þessu máli
eindregið fylgi þeirra Lars Eskelands, skólastjóra á Voss,
prófessors Paasche og dr. Th. Hannaas. Löngu seinna
komst Snorri að því, að Ólsen hafði lesið grein hans og
látið vel yfir.
Auk greina þeirra, er nú voru nefndar, ritaði Snorri
margar aðrar um íslenzk efni í Bergens Tidend. Hann
flutti og erindi um íslenzkt uppeldi í Vestmannalaget í
Bergen og söng þar íslenzka söngva að tilhlutun Lars
Eskelands, sem var einn af aðalforráðamönnum hins geysi-
fjölmenna félagsskapar. Reyndist Eskeland Snorra jafnan
frábærlega vel. Lítur Snorri svo á, að enginn maður hafi
haft eins mikil og góð áhrif á sig og Eskeland, enda hefur
gáfum hans, mannkostum og göfuglyndi verið við brugðið.
Snorri átti nálega ávallt og hvarvetna hinu bezta að mæta
hjá Norðmönnum og kunni vel við sig í þeirra hóp. En
er náminu lauk, tók hann þegar að hugsa til heimferðar.
Og til íslands kom hann í sláttarbyrjun 1909.
II.
FYRSTU ÁRIN EFTIR HEIMKOMUNA.
Snorri hafði notað námstímann erlendis vel og iðkað
fleira en skólanámið sér til þroska og frama, eins og lítil-
lega hefur verið drepið á. Og þegar hann kom heim, var
hann fullur af brennandi áhuga og einbeittum vilja til að
gera margt og mikið. Hann var verkstjóri við heyskap hjá