Menntamál - 01.11.1947, Side 29

menntamál
155
1. Hann gætir þess að samvinna skólastjóra og kennara
sé jafnan sem einlægust og bezt.
2. Hann treystir samstarfið milli heimila barnanna og
skólans með foreldrafundum, heimsóknum og sam-
ræðum, svo að börnin bera að jafnaði virðingu fyrir
skólanum, þegar þau koma í hann. Ef snurður koma
á þráðinn milli skóla og heimila, lætur hann strjúka
þær sem vendilegast af áður en þær geta unnið tjón.
3. Hann hefur nákvæmt eftirlit með hverju einasta
skólabarni og slakar aldrei á því, að minnsta kosti
ekki fyrr en hann nær föstum tökum á stjórn og aga
í skólanum. (Skólaborðin o. fl.) Með þessu eftirliti
kemst hann að mikilvægu lundareinkenni hvers
barns: hvort það er hirðusamt, trassi eða einhvers
staðar þar í milli.
4. Hann kemur ár sinni þannig fyrir borð, að börnin
verða að hlíta settum skólareglum. Ef ekki duga orð-
in ein, knýr hann þau til þess með hugkvæmni og
ráðsnilli.
5. Hann hagar svo til að börnin verða meðábyrg um
velsæmi, aga og stjórn í skólanum. (Bekkjaráð, bóka-
útlán, útgáfa smáblaða, fjársöfnun til nauðstaddra
barna og gagnlegra hluta, opinberar samkomur.)
6. Hann leitast við að glæða lotningar- og trúartilfinn-
ingar barnanna og á sjálfur þessar tilfinningar í
ríkum mæli.
7. Hann hugsar um andlegar og líkamlegar þarfir barn-
anna: gætir þess að þau hafi nægilegt lesefni og verk-
efni óháð námskránni og tryggir þeim líkamlegan
fjörgjafa með lýsisgjöfum.
8. Honum er meðfædd gáfa og geta stjórnanda og hon-
um hlotnast æfing í því að stjórna mönnum, áður en
hann gerist forstöðumaður skóla.
Þegar allir þessir þættir, sem hér hafa verið nefndir,
eru samanslungir og samstilltir, þá er ekki að undra