Menntamál - 01.06.1950, Blaðsíða 28

90
MENNTAMÁL
orar í sérgreinum o. fl. Sá hópur, sem fengið hefur sér-
menntun kennara fyrir þetta stig, er mjög fámennur.
Vegna þess hve kennarar eru misjafnir, hefur árangur
sem náðst hefur við kennslu og próf verið mjög misjafn.
Til þess að bæta nokkuð úr þessu ósamræmi, var gripið
til þess ráðs að hafa landspróf c: sameiginleg skrifleg
verkefni, sem einn og sami maður gefur einkunnir fyrir
í öllum miðskólum landsins. Þetta fyrirkomulag er að
sjálfsögðu nauðsynlegt, þegar engin trygging er fyrir
því, að kennarar hafi þekkingu á því, sem þeir eiga að
kenna. Auk þess hafa kennararnir verið bundnir við
ákveðnar kennslubækur, og ekki mun óþekkt fyrirbrigði,
að meiri áherzla sé lögð á að kenna orð kennslubókarinn-
ar en efni hennar. Þetta er aftur bein afleiðing af því, að
námsbækurnar eru svo viðamiklar miðað við kennslu-
stundafjölda, sem þeim er ætlaður, að ógerningur er að
brjóta efnið til mergjar. Árangurinn af landsprófunum
hefur því aðallega orðið sá, að farið er að kenna landa-
fræði, náttúrufræði, sögu, eðlisfræði og ef til vill fleiri
greinar sem svör við ákveðnum spurningum. Það er ekki
spurt um, hvers vegna eru vetur mildir í Vestur-Noregi,
heldur: hvernig eru vetur í Vestur-Noregi. Maður tínir úr
þau atriði, sem sennilegt er að spurt verði um á prófinu,
og kennir börnunum svörin. Þetta er sú kennsla, sem á að
vekja áhuga nemandans á faginu og einnig vera undir-
stöðuþekking undir framhaldsnám.
Þegar lært er á þennan hátt, getur varla orðið mikið eftir,
þegar lexían er gleymd, og henni gleymum við fljótt. Það
er lögð einhliða áherzla á minni. Skilningur og rökrétt
hugsun komast hvergi að.
Ég vil í þessu sambandi bera nokkuð hönd fyrir höfuð
okkar kennara, enda þótt ég játi, að við séum engan veg-
inn saklausir.
I einum stærsta gagnfræðaskóla landsins er eðlisfræði
til miðskólaprófs kenpd tvær 45 mínútna stundir á viku,