Menntamál - 01.06.1950, Page 74

136
MENNTAMÁL
upp suða í sjálfu efni fjölritans, en í vatnsílátinu sýður.
Ekki má vatn eða vatnsgufa komast í ílátið með fjölrita-
efninu.
Þegar hella skal efninu í mótið, er gott að hella fyrst í
könnu gegn um grisju, en úr könnunni í mótið (kassann).
Hæfilega dýpt kassans má telja um það bil 15 mm. Ef ból-
ur fljóta á yfirborðinu, þegar hellt er í kassann, má blása
þeim út í eitt hornið eða ýta þeim þangað með klúthorni.
Verði afgangur af vökvanum, skal geyma hann í góðu
íláti, helzt luktu.
Nú skal fjölritinn kólna vel. Áður en byrjað er að nota
leturflötinn, skal strjúka yfir hann með votum klút, en
þurrum á eftir, eða þurrundnum, og láta síðan tvö til þrjú
pappírsblöð þerra það, sem eftir kann að verða af raka.
Yfirleitt er gott að fara þannig að í hvert skipti áður en
prenta á.
Blaðið fyrir frumritið skal vera fremur hart og þétt.
Sé það gljúpt, drekkur það of mikið í sig, en mjög hart og
þétt blað tekur illa við sumum tegundum af bleki.
Penninn. Lindarpenna má nota, en venjulega er notaður
stálpenni. Illa fer á að rita misfeita drætti. Þurrka skal af
pennanum eftir notkun. Lindarpenna er aðeins dýft ofan
í, en ekki fylltur. Ekki verður þá slíkur lindarpenni notað-
ur fyrir annað blek jafnframt.
Oft er gott að prenta þegar eftir að frumrit er skrifað.
Sé skriftin mjög feit, er rétt að láta frumritið bíða ofur-
lítið. Frumrit má einnig geyma svo dögum skiptir áður en
prentað er, ef blaðið er gott.
Hve lengi frumritið á að vera á leturfletinum, er erfitt
að segja ákveðið í leiðarvísi. Fer það meðal annars eftir
mýkt leturflatarins. Mjúkur flötur tekur fljótar við bleki.
Tími frumritsins á leturfletinum getur því verið allt frá
nokkrum augnablikum og upp í nokkrar mínútur, eftir
ástæðum. Ef taka skal fá eintök, má hafa frumrit styttra
á leturfleti en ella. Lyfta má horni frumritsins til að