Menntamál - 01.06.1950, Blaðsíða 76

138
MENNTAMÁL
atriði. Svo virðist sem glycerinið og matarlímið hafi ekki
alltaf nákvæmlega sömu gæði, gefi ekki alltaf sama
árangur.
Sé fjölritinn of meyr, skal bræða hann upp aftur og
sjóða hann eins og í fyrstu (ekki þó alveg eins lengi), en
bæta við ofurlitlu matarlími. Sé hann hins vegar of harð-
ur og þéttur, nemi blekið illa og gefi fá eintök, skal einnig
hita hann upp og bæta við glycerini. Enda þótt forskriftin
um hlutföll efnanna sé gefin upp (frá útlöndum) eins og
að ofan segir, reynist oft betur að hafa ofurlítið meira af
matarlíminu en að ofan segir, t. d. allt að 120 gr í stað 100.
Þegar leturflötur fer að eyðast og verða ósléttur eða
skaddast í meðferð, skal taka allt úr kassanum og hita vel
upp fyrir bræðslumark með sama hætti og áður er sagt,
en ekki nema stutta stund. Séu einhverjar óhreinar agnir
í hlaupinu af snertingu við málminn, skal nema þær burt
áður en hitað er, og síðan sía vökvann gegn um grisju áður
en hellt er á ný í kassann.
Aths. í endurprentun.
Síðan þetta var ritað, hefur þar til gerður kalkerpappír
verið notaður við fjölritun í Kennaraskólanum nær ein-
göngu og einnig víðs vegar um land meðal kennara. Gefst
hann ágætlega og er þrifalegri í meðförum en blekið. Er
hann notaður á sama hátt og annar kalkerpappír, hvort
heldur er fyrir ritvél eða teikningu og skrift. Innflytjandi
slíks pappírs frá Englandi er Kristjánsson h/f, Reykjavík.
Marz 1950.