Menntamál - 01.06.1950, Blaðsíða 24

86
MENNTAMÁL
skólum, sem séu tveggja ára skólar. Nú hefur hvort tveggja
verið reynt hér í Reykjavík og víðar og auk þess hafa
unglingadeildir verið starfandi í barnaskólunum svo segja
má að nokkur reynd sé komin á og megi nú fara að keppa
að því „að hafa það, sem bezt hefur reynzt“.
Svo virðist sem vel hafi gefizt að hafa unglingadeildir
sérstaka skóla, misjafnlega tekizt þegar þær hafa verið í
sambandi við barnaskóla og yfirleitt illa þar, sem ungl-
inga- miðskóla- og gagnfræða-deildir hafa verið saman.
Það virðist því auðsætt að stefna beri að því að hafa
sérstaka unglingaskóla, en vera má að miðskóla- og gagn-
fræðadeildir geti verið í sömu skólum, enda þótt það sé
vafasamt.
Ástæðurnar fyrir því, að unglinga- og gagnfræðadeild-
ir eiga ekki saman, eru fyrst og fremst mismunandi and-
legur og líkamlegur þroski nemanda og þar af leiðandi
þurfa þessi stig mismunandi kennsluaðferðir.
Hérlendis munu flest börn verða kynþroska á aldrinum
12—14 ára.
Unglingaskólanemar eru því rétt orðnir eða verða flest-
ir, meðan á námi stendur, kynþroska. Þeir eru „börn“.
Gagnfræðastigsnemar eru aftur á móti „fullorðið fólk“,
margir drengjanna hafa meira að segja verið „til sjós“
Þessi aldursflokkur fyllir kaffihús Reykjavíkur á hverju
kveldi, og úr honum eru margir afbrotamenn þjóðfélags-
ins. Drengirnir eru orðnir „herrar“, sem fylgja „döm-
unum“ heim að afloknum dansi (oft kl. 1—2 að morgni),
og þeir mæta sumir hverjir með pela í vasanum á skemmt-
unum, til þess að undirstrika það, að þeir séu fullorðnir.
Stúlkurnar eru yfirleitt enn þá „fullorðnari" en dreng-
irnir. Hárauðar varir og neglur, fagurlega liðað hár og
ilmvatna angan setur svip sinn á þær. Margar þeirra
þiggja vindlinga hjá „herrunum“, og sumar dreypa á pel-
anum þeirra. Börnin í unglingadeildinni vilja að sjálf-
sögðu líka vera „fullorðin og fín“ eins og félagar þeirra.