Menntamál - 01.04.1956, Blaðsíða 18

12
MENNTAMÁL
leiðbeiningar um það efni. Er slíkt liður í siðferðiskennslu,
sem engar beinar reglur né fræðsla í kennslubókum er þó
til um. Hins vegar eru það skráð og óskráð lög og talin
sjálfsögð skylda hvers kennara og raunar æðsta takmark,
að glæða þær kenndir í brjósti nemanda, er veita honum
hæfileika að umgangast aðra menn á þann veg, að far-
sæld sé með í verki. Þó hafa skólar ekki fastar kennslu-
stundir í þeirri list. En víða má rekast á það, að vissum
10 mínútum í hverjum bekk sé varið í þessum tilgangi dag-
lega. Oft annast heimastofukennari um það eða þá bekkj-
arkennari. Námsfólkið veit ekkert um þau ákvæði. Margt
námsefnið í kennslubókum vísar einnig leiðina að sama
marki, t. d. lesbókum.
Greindarpróf og önnur próf.
Próf eru margs konar. Verður lítið eitt drepið á þau
hér. Föst regla er að greindarprófa alla nemendur í barna-
og unglingaskólum minnst þrisvar. Það er á 2., 5. og 8.
skólaári. Niðurstöður slíkra prófa eru notaðar á marga
vegu, en þó með gát. Sú athugasemd heyrist oft, ef greind-
arpróf ber á góma. Þau eru þá notuð með öðrum prófum
og með hliðsjón af þeim, m. a. til að kanna, hvort árang-
ur í námi er í samræmi við hæfileika, eftir því sem greind-
arpróf virðast benda á. Notað er þá sérstakt prófkerfi.
Virðist mega nefna það samræmispróf. Kemur þá venju-
lega í ljós, að ekki er fullkomið samræmi milli þess, sem
barnið ætti að geta numið og þess, sem það nemur í raun
og veru. Það er ýmist nokkru meira eða minna. Sé mis-
munur mikill, einkum ef námsárangur er mun minni en
ætla mætti, þá er rannsakað og reynt að finna orsök.
Kemur þá oft í ljós tilefni, sem hægt er að lagfæra. Ef
könnun er endurtekin, sést hvort barnið er að sækja á
hlutfallslega, eða heldur áfram á sömu braut. Þessi próf
kynnti ég mér nokkuð í Minneapolis. Þar í borg er sá siður,