Menntamál - 01.04.1956, Blaðsíða 84

78
MENNTAMÁL
LESGREINIR.
Einna athyglisverðastan tel ég kaflann um lesgreinirn-
ar. Þar eru margar mjög lifandi og ýtarlegar lýsingar á
kennslu í þessum greinum í ýmsum bekkjum. Er slíkt mjög
nauðsynlegt, þar sem fæstir kennarar eru vanir slíkri
kennslutilhögun, og er ekki að efa, að við getum fjarska
mikið lært af þessum lýsingum, þótt hinn brýni skortur á
góðum aðgengilegum skólabókasöfnum í íslenzkum skól-
um sé mikill þrándur í götu fyrir miklum breytingum á
lesgreinakennslu.
Sumir kennarar hafa fastan spuringatíma vikulega til
þess að eiga hægara með að fá raunhæft efni inn í kennsl-
una. Kennarinn reynir þá að fá börnin til að leggja spurn-
ingarnar fram nokkru áður til þess að tækifæri gefist til
að útskýra atriðin til fullnustu. Um spurningatímann
segist einum kennaranna svo: ,,Ég álít, að með spurn-
ingatímanum hafi fróðleiksfúsu börnin fengið á auð-
veldan hátt upplýsingar, sem þau hefðu annars orðið að
vera án, þar sem þau kunna ekki enn til fullnustu að leita
í bókum. Spurningatíminn hefur víkkað sjóndeildarhring
hinna áhugalitlu, og hefði það eflaust ekki orðið með öðr-
um hætti, og mér hefur verið það ánægja, að ég hef með
þessu getað hjálpað svolítið til við að auka það, sem kalla
má almenna menntun og tilfinningu fyrir réttu og röngu.“
í frásögn af dagblaðalestri (avisorientering) segir: „Við
notuðum 15 mínútur af tveim vikulegum sögutímum okk-
ar, og fór þetta yfirleitt þannig fram, að nemandinn stóð
uppi við töflu og endursagði þá blaðafregn, sem helzt hafði
valcið athygli hans, síðan voru bornar fram spurningar.
Ég gagnrýndi nú frásögnina og tengdi það umsögn um
efnið.“
Síðan kemur listi yfir hið margvíslega efni, sem vakti
athygli barnanna. Einnig voru höfð þrjú af blöðum höf-