Menntamál - 01.04.1956, Síða 53

menntamál
47
Ef við teljum „gott lýðræði" vísa eitthvað í þá átt, sem
ég hef vikið hér að, þá er það vissulega æskilegt, að börn
okkar og unglingar fái strax tækifæri til að æfa sig, ■—
glíma lítið eitt við viðfangsefni, samkvæmt þessu starfs-
kerfi. Með öðrum orðum, að barnið venji sig við:
1) að velja sér verkefni úr mörgum, sem um er að ræða,
2) að leita sér heimilda og annars efnis til þess að vinna
að verkefni sínu, og
3) að leysa verkefni sitt svo vel sem það getur og í sam-
ræmi við það þroskastig, sem það stendur á.
Að lokum gefa svo allir félagarnir, öll börnin, yfirlit um
þau verkefni, sem þau hafa tekið til meðferðar, svo að
þau geti á þann hátt orðið sameign þeirra allra.
Að læra á þennan hátt og með flokkastarfi, — að vinna
saman í raun og sannleika, — mundi vera nýtt fyrir marga
og vissulega mikils virði. Og ef við ætlum ekki að standa
kyrr í þessu öldina út, verðum við að taka ákvörðun um
að halda áfram, — taka ný skref inn á svið hinna nor-
rænu uppeldismála.
Ágætur frömuður þessarar skólastefnu í Svíþjóð, Karl
Falk, yfirkennari, í Gautaborg, segir meðal annars:
Á þennan hátt bjóðum við lífinu sjálfu inn í skólann. —
Takmark okkar er ljóst: að hjálpa hverjum nemanda, svo
sem auðið er, til aukins þroska. En til þess að geta gert
það, þurfum við að taka lifandi þátt í starfi nemendanna,
fylgjast nákvæmlega með þroska þeirra, gefa nemendun-
um tækifæri til að gera nýjar og nýjar tilraunir, og finna
þannig — með samhjálp, aukinni reynslu og getspeki, —
beztu leiðir til úrlausnar.
Starfsuppeldisfræðin býður hin beztu tækifæri til félags-
legs og persónulegs þroska með því athafnafrelsi, sem
nemendum er veitt í flokkastarfi og samvinnu í verkefna-
vali alls bekkjarins og vali einstakra flokka og nemenda á
sérverkefnum með þeirri samábyrgð, sem nemendur hafa
á góðum námsárangri hvers starfsviðs (interesseomráde)