Menntamál - 01.08.1966, Síða 57

menntamál
143
2. Bekkurinn horfir á kennarann vinna einfalt verk,
t. d. tengja lausa rafmagnssnúru við kló. Síðan lýsir einn
nemandi eða tveir, hvernig verkið var unnið.
3. Bundið er fyrir augu barns og það beðið að lýsa hlut,
sem því er fenginn í hendur án þess að hann sé nefndur
á nafn eða aðrir í bekknum sjái hann. Bekkurinn gizkar á,
hver hluturinn er eftir lýsingunni að dæma.
4. Barn teiknar á töflu hlut, sem lýst er af öðru barni,
sem snýr baki við teikningunni. Bekkurinn gizkar á, hver
hluturinn er.
5. Börnin lýsa því, sem þau sjá á ljósmynd eða mál-
verki.
6. Börnin lýsa verkfærum og verkum, sem með þeim
eru unnin.
Börnunum skal og smám saman kennt að draga í efa
óljósar og illa rökstuddar fullyrðingar félaga sinna í um-
ræðu. Hófs og háttvísi skyldi þó jafnan gætt í þeim efnum.
Einnig skal þeim bent á, að stundum er mikilvægt að geta
heimilda, ef um er að ræða fullyrðingar, sem máli skipta.
Eiginlega rit.þjálfun eða ritœfingar ber að hefja fljótlega
eftir að börnin hafa náð nokkurri skriftartækni. Skiptir
höfuðmáli, að umskiptin frá munnlegri tjáningu til skrif-
legrar tjáningar séu eðlileg og hægfara, stig af stigi. Er þá
fyrst að sjá til þess, að börnin geri sér grein fyrir gagnscmi
titaðs máls í daglegu lífi, áhrifum þess í verki, því að án
þess tekst síður að vekja áhuga þeirra á því að skrifa á
eigin spýtur. Þegar í byrjun ættu börnin þess vegna að fá
11 æg tækifæri að sjá kennarann skrifa eitt og annað, sem þau
geta sannprófað, að hefur orsakagildi, t. d. orðsendingar til
foreldranna.
Næsta stig gæti verið, að kennarinn skrifaði niður eitt-
hvað, sem börnin semdu i sameiningu. Er þá tekið fyrir
ákveðið einfalt efni, sem hefur áhugagildi fyrir alla nem-
endur nokkurn veginn jafnt, og það rætt og mótað undir
stjórn kennarans. Slík samvinna stuðlar mjög að því, að