Menntamál - 01.12.1969, Blaðsíða 101

MENNTAMAL
307
eðlis, að erfitt er á þeim að byggja. Til dæmis er engin kennslu-
áætlun í bókinni, en slíkt er kennslufræðilegur grundvöllur. Þess
í stað er dregin upp óljós heildarmynd án greininga, sem vandlátur
lesandi getur ekki talið fullnægjandi kennslufræði.
Öll þykir mér bókin yfirborðsleg og minna meira á almennt rabb
en vísindi. Ef lil vill telur höfundur kennslu og kennslufræði ekki
til vísinda. Mér virðist auðsætt, að bókin fullnægi ekki þvi hlutverki
að vera kennslubók í kennslufræði við ICennaraskólann.
Ef kennaranám á Islandi verður lengt, svo sem til stendur, legg
ég til, að í kennslufræði verði enn um hríð lesin valin bók á er-
lendu máli í Kennaraskóla íslands.
Magnús Magnússon.
ÖLDUFALL ÁRANNA. ENDURMINNINGAR FRÁ ÆVISTARFI.
Hannes ]. Magnússon:
Útgefandi: Barnablaðið ÆSKAN. 1968.
Menntamálum er Ijúft og raunar skylt að vekja athygli á sérhverri
bók, sem út kemur eltir H. ]. M. Fkki lyrst og fremst vegna þess
að hann er ágætur rithöfundur, heldur af liinu, að uppeldis- og
kennslumál eru uppistaðan í öllu jtví, sem hann fjallar um.
„Öldufall áranna“ er þar engin undantekning. Hugsunarhátturinn
er góðviljaður og göfugur, stíllinn léttur og eðlilegur og býr yfir
miklum þokka. Bókin er krökk af fólki og í augum höfundar setur
hver maður, með nokkrum hætti, svip á umhverfi sitt. Hann lætur
ekki hið svokallaða stóra skyggja á hið svokallaða smáa.
Bókin hefst þar sem höfundur byrjar kennslustörf á Búðum við
Fáskrúðsfjörð. l>ar gerast ýmsir atburðir, bæði hið ytra og innra.
Smávægilegir að sönnu á veraldarvísu og varla fréttamatur, en varða
þó örlög þeirra einstaklinga, sem um er íjallað. Þar, sem og annars
staðar, brosir tilveran eina stund, aðra hrannast ýmiss konar ský
um himininn, og dauðinn er ætíð á næsta leiti. „Ljósið er veruleik-
inn, myrkrið sjónhverfing“, segir höfundur á öðrum stað og þá í
sambandi við dapurlega atburði. Á Búðum gerist það, að höfundur
hugðist taka sér skólastjórann, sem hann mat mjög mikils, til fyrir-
myndar. Skólastjóri var góður kennari en strangur og hafði ágætan
aga. En þegar fyrirmyndin er fengin, bregður svo við, að allt virðist