Æskan - 01.10.1970, Qupperneq 6

Systurnar þrjár
inu sinni voru þrjár systur, sem hétu Llna, Gerður
og Tóta. Foreldrar þeirra voru dánir, en gamall
frændi þeirra hafði alið önn fyrir þeim. En nú
var hann lagztur banaleguna. Og þá kom það í
Ijós, að hann vissi jafnlangt nefi sínu og hafði gáfu, sem
fæstir aðrir höfðu.
„Þið hafið allar verið ósköp Ijúfar við mig, telpur mín-
ar,“ sagði hann við þær, þar sem þær stóðu við rúmið
hans, „og nú á ég að hverfa inn f eilífa lífið, sem er hinum
megin við dauðann. En áður en ég dey, ætla ég að launa
ykkur fyrir, hvað þið hafið verið góðar, með því að lofa
ykkur að óska ykkur einnar óskar hver. En hugsið þið ykk-
ur nú vel um, því að það er ekki hægt að breyta óskinni
eftir á.“
„Ég óska mér að verða rík!“ sagði Lína, — hún var elzt.
„Heimskulegt var það,“ sagði gamli maðurinn og hristi
höfuðið. „Þvi að mikið gull gerir þig bara drambsama og
ágjarna. En verði þér að ósk þinni, barn. Guð blessi þig,
svo að þú verðir góð stúlka, þrátt fyrir ógæfu gullsins."
Og svo lagði gamli maðurinn höndina á kollinn á Línu og
bað hana fara í friði.
„Ég óska mér fegurðar, frændi,“ sagði Gerður, sem
var næst.
„Heimskulegt var það,“ sagði gamli maðurinn aftur og
hristi höfuðið. „Of mikil fegurð skapar hrokafullt hugarfar
og gefur þér fleiri óvini en vini. En verði þér að vilja þínum,
barn. Guð veri þér náðugur og varðveiti þig og geri þig að
góðri stúlku þrátt fyrir fegurðina." Og svo lagði hann lóf-
ann á kollinn á Gerði og bað hana að fara í friði.
„Jæja, hvers óskar þú nú, Tóta litla?“ spurði frændi
gamli skjálfraddaður og strauk yngstu telpunni mjúklega
um kinnina.
„Frændi minn,“ svaraði Tóta og kyssti á hönd gamla
mannsins, ,,ég veit ekki nema það sé heimskulegt, en —
mig langar skelfing til að verða hyggin og góð stúlka.“
„Þetta var gott svar,“ sagði gamli frændi og kinkaði
kolli. „Hyggindi vísa þér leið til alls sem gott er, bæði
fyrir sjálfa þig og aðra. Blessi þig Guð, barnið mitt, svo
að óskin þín verði ávallt sjálfri þér og öðrum til gleði og
ánægju.“ Og svo lagði hann höndina á kollinn á Tótu og
bað hana að fara í friði. Og svipstundu síðar tók hann
andvörpin og var örendur.
Systrunum varð að því, sem þær höfðu óskað. Lína erfði
sand af peningum og varð ríkasta manneskjan í landinu.
En vitundin um alla peningana sleig henni til hófuðs. Hún
varð hrokafull og vildi ekki einu sinni kannast við systur
sínar og því síður við kunningjana sína, en umgekkst að-
eins ríkisfólkið og aðalinn. Auk þess varð hún ákaflega
ágjörn og lét aldrei eyri af hendi rakna svo að hún iðraðist
þess ekki eftir á. Ónei, því fór fjarri að Lína yrði eins
hamingjusöm og hún hafði haldið.
Gerði varð líka að ósk sinni. Hún varð fallegri og fal-
ÆVINTÝRI
478