Æskan - 01.10.1970, Qupperneq 42

Vopnasafn, eitt það mesta í heiminum, er í Tower of London,
og þar eru m. a. sýndar brynjur, bæði fyrir menn og hesta,
slíkar sem notaSar voru á miSöldum.
krýnd var 1953, er úr hvítagulli. Hún er afburðafögur, en mesta
athygli vekur rauður steinn framan á henni, svo og aðrir í liljum,
sem eru allt um kring. Hvítur gimsteinn er neðst að framan og
sendir geisla í allar áttir. Hér var því miður bannað að taka mynd-
ir. Þetta er mikil hvelfing, enda eru hér geymdir miklir fjármunir
og ábyggilega hafa einhverjir lagt á ráðin og brotið heilann um,
hvernig þeir gætu komizt yfir þessa dýrgripi, sem of langt yrði
upp að telja. Stálhurðirnar, sem þessari hvelfingu er lokað með,
eru svo geypilegar, að þeim verður vart með orðum lýst, og þar
sem bannað var að taka myndir í þessu ágæta húsi, varð að láta
þar við sitja. Á veggnum er skilti, þar sem segir að ef til vill verði
að loka öllum hurðum snögglega, og að gestirnir geti af þeim
orsökum orðið fyrir óþægindum. Þetta er sjálfsagt öryggisráð-
stöfun, ef einhver skyldi reyna að brjóta glerið og hrifsa eina eða
tvær kórónur, veldissprota eða ríkisepli! Hætt er nú samt við, að
só hinn sami kæmist ekki langt með góssið. Við útganginn í þessu
gimsteinahúsi vildi svo vel til að seldar voru myndir, og þær Sóley
og Valhildur létu ekki hjá líða að kaupa myndir og kort til minja.
Um það leyti er þau yfirgáfu Tower, sáu þau mikinn flokk rauð-
klæddra varðmanna koma í hlað, því nú áttu vaktaskipti að fara
fram. Þau stöldruðu við og aðgættu það sem fram fór. Og það var
rætt í gamni og alvöru, þegar þau gengu burt frá Tower og mættu
tveimur lögregluþjónum með þessa líka finu hatta, að reffilegar
yrðu þær, löggurnar í Keflavík og á Akureyri, ef þær fengju slík
höfuðföt.
Neðanjarðarbrautirnar eru hin mestu völundarhús, en þeim
gekk samt greiðlega að komast til og frá um borgina. Það vakti
athygli, að bílstjórarnir voru mjög kurteisir í umferðinni, og þar
sem fólk gekk yfir á strikuðum zebrabrautum, stönzuðu þeir um-
svifalaust. í görðunum var allt í blóma, enda komið fram f síðari
hluta júnímánaðar. Rósarunnar blómstruðu, hvítir og gulir, en
stúlkurnar áttu eftir að sjá meira af slíku, er farið yrði í dýra-
garðinn og víðar. Og enn voru þau komin í neðanjarðarlest ó leið
inn I bæ. Þau eyddu talsverðum tíma í ferðalög um borgina og
fóru sumt með neðanjarðarlestum, en annað í leigubllum.
Framhald.
hefur margar eldspýtur i lóf-
■ pij^jri;: ;bknp;; t;: : cte?1'; :
])á eru liinir mcö 6—0. Þegar
einhver hefur '{jetið rett til, ]>á
losnar hann viö eina eldspýtu.
Þannig heldur leikurinn á-
fram og eftir að eldspýtununi
:;£Cti láH | .'fæliUáJi jvérðá.'IþSiliídtí:
endur að gæta sin á því að
nefnn ekki fleiri eldspýtur en
eru í umferð. j ■ íTÍi!fT11.
i opinn dnuðann. Kúrir hún
; ;pjt; j; ilrýisiijiiiélj jágí ÍlSÍöjirj • jiésL
;a<i; vórðiC: jiéjt-t: ;tiþp: ;tii: isýitií :3
Náttúrugripasafninu í Nes-
; tétunáiáisi:: CtaÍíÍí I úiiópjipip: j Ijáp
J)á kostur á uð sjá lieiinskan
• röf.:: ::;jr.
Austurland.
LEIKIR
ÞaS er skeinmtilegur leikur
að geta til um fjölda fj(l-
spýtna, og skulum við reyna
að útskýra i stuttu xnáli, hvern-
ig leikurinn gengur fyrir sig.
Við skulum segja, að ])átt-
takendur séu þrír. Hver um sig
fær l>rjár eldspý’tur, og nú
setja allir liendurnar fyrir aft-
an bak og táta eldspýtur i
lnegri hönd (1, 2, 3 eða enga)
og rétta hana síðail fram. í
liendi sérhvcrs J)átttakanda er
nú engin eldspýta, ein, tyær
eða J)rjár. Þátttakendur skipt-
ast á' :MK 'ið '• g'otíi; tit; tóifTiivé •
margur eldspýlur eru i lóf-
unum jirem, scm eru ppnaðir
eftir að gizkað hefur verið á
fjöldann. Sá, sem gétur til,
reiknar út frá l>ví, hva.ð hann
Þctta er ckki aðeins crfilt
— Jiétta er mjög erfittl Fimni
eldspýtur éru lagðar á boi’ð-
kant. I-’yrstu eldspý-tunu takið
]>ið upp á J>ann hátt nð þrýsta
pðrum ]>umaiputtamim á liaus
eldipýtúhnar og hinuin á hinn
enda hcnnar. Þétta er eltki erf-
iti, cn nú cigið J>ið að taka
;;ÍSÍPyÍr:í eldspýtur up]>
nieð hinúm piillunum. Með
vísifingrum Uiltið Jiið upp aðra
ejdspýtu, en haidið hinúi með
þumalputtunuin á meðan. Ef
þcttn telisi, án þess að missa
fyrstu eldspýtuna, er Juegl að
hulda áfratn, og Jmð ei- mjög
vb) nf sér vikiíjj' ef ykkur te.kst
að komu eldspýtu á milli
löngulanga. Ef yítkur fekst að
ná öllum eidspýtunuin upp, þá
er það fráha-rlega vcl geri.
H eimskútf j liéf HÍÍi.
Tveir Norðfirðingnr voru á
ferð sér til heilsuhólar suður
í Hellisfirði i ágúst s.i. í stað
göngustafs höfðu þeir tekið
með sér liyssuhólk. Er þeir
höfðu skainma Iiríð gengið, har
fýiíir Jiá skéjinu ypjtkléjta ojj-
: • í js • •’ j j jj>éii-íitr’;: tíg.
kenndu Jieir hrátt, að þar var
refur á ferð. liélt lmnn sig i
::álii(ij jíýíiáigði ilipifssí; iýi 35 ýj-:
hugðust lieilsu u])p á hiinn,
■ jéK írtjtjj ji jpiujjiátf • jáj Iq’KW;: tii
þeir fjarlægðusl. Sáu þuir sér
nú færi á að leika á rcbha. Tók
annar yfirhöfn Jiins og spáss-
éraði með iiana sér við liiind,
iílil og J>ar gengju iveir jnaijn.
Hinn lagðist i ieyni og mund-
aði byssunu fimlega. Eklti sá
túfan við þessu og gékk Jjeint
Fyrir 50 árum fékk úrsmiður
einn í Sviss einkaleyfi á nokk-
j Ú rsi :i j kb'rj ór; j • jla ijifl i;;;: k I u k k u.
Klukkan tilkynnti i tímann : með
hjálp smó hljómplötu. Fólk hió
að iupþfinningu úrsmiðsins. En
i dag er þessi uþþflnning þekkt
og mikið notuð :fjjaÍsffrtQttíjðg
útvatþssföðvum um allan heim.
514