Æskan - 01.01.1971, Síða 35

13 ÁRA flugkona
Petra er yngsta flugkonan í heiminum. Hún heitir
ftillu nafni Petra Dawkins, á heima í Suður-Afríku og
er 13 ára gömul. Faðir hennar — og reyndar fjölskyld-
an öll — hefur flugpróf og á litla flugvél. Faðir Petru
hefur haft hana með sér i flugferðir síðan hún var
pínulítil, og fjölskyldan, móðir hennar, 17 ára systir
og litli bróðir, er öll með flugdellu og eyðir öllum sínum
tómstundum í loftinu, en litli bróðir hennar er sá eini,
sem ekki kann að fljúga. Petra hefur undanfarið haft
góðan kennara, 21 árs þrýstiloftsflugmann. Nú vill Petra
fá prófskírteini sem atvinnuflugkona, og ef hún fær það,
þá verður hún yngsta konan og ein af fáum konum í
heimi, sem nota flugpróf sitt í atvinnuskyni.
■J
»Ég skal gjarna vitja um allar snörurnar, svo að þú getir losn-
að við jjað, Óli.“
„Ælli það sé ekki eins ástatt með þig og mig?“
„Nei, ég er miklu harðari í horn að taka, eins og þú veizt. Þú
ert svo likur henni mömmu, Óli.“
Óla hlýnaði um hjartarætur af þessum orðum. Hann leit til
hróður sins tárvotum augum: „Það er svo vont að vera — fá-
tæk... — að ... að hafa svona lítið handa á milli, á ég við. Það
getur gert fólk svartsýnt og að verri rnönnum."
„Ó, já,“ sagði Þór og andvarpaði. Skömmu seinna gengu þeir
út og báru inn eldivið, eins og þeir voru vanir að gera á kvöldin.
— — — Nokkrum dögum seinna kom Óli við hjá Skógstad
og spurði, livort hann vildi kaupa rjúpur. Skógstad var ríkur
maður, sem átti stórt hús og heimili, og líklegt var, að hann
þyrfti mikið og gott til bús að leggja.
Skógstad sat á skrifstofu sinni, var önnum kafinn við skriftir,
og hann svaraði stuttaralega: „Nei, l>ökk fyrir,“ — og leit ekki
UPP frá vinnu sinni. Óla féllst hugur við jjetta svar. Hann sneri
því til dyra, og um leið og hann tók í handfangið og opnaði,
sagði hann: „Vertu þá sæll, og þökk fyrir mig.“
Það var svo mikill sársauki í röddinni, að Skógstad leit upp
°g sá þá um leið á ljósan hnakka drengsins, sem hvarf út úr
gættinni. Hann var hugsi um stund, en stóð síðan upp og gekk
út á tröppurnar. Óli var jrar rétt hjá og batt á sig skíðin.
„Ert þú frá Fögruhlíð?“
„Já.“
„Hvernig líður ykkur þar núna?“
„Þökk fyrir, við erum öll við góða heilsu."
„Og þið stundið rjúpnaveiðar? En — segðu mér eitt, — hver
á skóginn og landið, þar sem þið veiðið?“
Óli blóðroðnaði. Ætlaði nú Skógstad að banna þeim slika smá-
rouni, svo ágætur sem hann var. Allt virtist benda til þess, því
uð hann var fjarska alvarlegur. En hverju átti Óli að svara?
Atti hann að smeygja sér t.ndan og segja, að hann vissi það
ekki? Nei! Hann rétti úr sér, horfði beint í augu Skógstads og
sagði: „Það er víst skógurinn þinn.“
Það komu margar litlar hrukkur i augnakróka Skógstads. Það
leit helzt út fyrir, að bros væri að myndast á gamla, harðneskju-
lega andlitinu.
„Hefurðu margar rjúpur með þér?“
„Ég er með tólf.“
„Þegar ég hugsa mig vel um, mun ég áreiðanlega hafa þörf
fyrir þessar rjúpur. Líttu á, — hérna eru tíu krónur, sem þú
skalt fá fyrir þær.“
„Það er alltof mikið. Ég get ekki gefið ])ér til baka.“
En Skógstad heyrði ekki, hvað hann sagði. Hann liökti inn i
ganginn og kom út aftur með spánýja skó. Og j)á var hann svo
glaður og gæðalegur, að hann sagði hlæjandi: „Líttu nú á,
Tordenskjold,*) — eða hvað heitir þú nú annars?"
„Ég heiti Óli.“
„Jæja, það er þá bróðir þinn, sem er sækóngurinn. En ]>að
er nú alveg sama. Líttu á, — ég er hér með ónýta skó! Þeir hæfa
engum hér á heimilinu. Þessir skósmiðir nú á dögum geta aldrei
gert neitt sómasamlegt. En heldurðu ekki, að það mundu finnast
fætur af þessari stærð uppi í Fögrúhlíð? Ha?“
„Ó, jú, — en þetta nær engri átt.“
„En heyrðu mig, Torden —, nei, Óli, — á ég við! Komdu nú
inn og livildu þig um stund.“ Hann opnaði eldhúsdyrnar og
kallaði: „Hér er kominn karlmaður, sem á að fá mat, ■— góðan
mat.“
„Ég — ég — er nýbúinn að borða,“ stamaði Óli. Honum vökn-
aði um augu.
„Það var nú lakara. O, jæja! Komdu þá með mér inn i eldhús-
ið. Réttið mér körfuna! — O, jamm og jæja!“
Síðan fyllti Skógstad körfuna af matvælum, smjöri, osti og
brauði — og ýmsu öðru góðgæti. En þegar liann ætlaði að rétta
Óla körfuna, sá liann, að tár runnu niður kinnar hans. Þá dró
hann að sér liöndina og spurði lágt: „Hvað er að þér, drengur
minn? Ertu eitthvað lasinn?"
*) Tordenskjold er nafn á frægum, norskum sjóliðsforingja.
35