Æskan - 01.01.1971, Qupperneq 47

Landnámsbærinn.
íslenzki fáninn.
S.l. vor fól bæjarstjórn Akureyrar skát-
unum á Akureyri að sjá um hátíðahöldin á
þjóðhátíðardaginn 17. júní.
Hugmynd þeirra var snjöll en krafðist
feykimikillar vinnu. Ekki er of mælt, að
um 300 skátar á ýmsum aldri hafi meira
og minna unnið að undirbúningnum, eða
allt frá ylfingum og Ijósálfum (9—10 ára)
upp í St. Georgsskáta, sem eru ,,gömlu“
skátarnir, er leggja gjarnan hönd á plóg-
inn hinum ungu til hjálpar, þegar þörf
krefur. En gefum nú Akureyrarskátum
orðið:
Að morgni 17. júní s.l. mátti sjá skraut-
búið víkingaskip sigla inn á Akureyrar-
poll. I stafni stóðu Helgi magri og Þór-
unn hyrna, þau er námu land í Eyjafirði.
Víkingar koma aS landi.
Á skipinu með þeim voru nokkrir vinir
Helga og frændur, er hugðust'einnig nema
land á eyjunni köldu, svo og þrælar og
ambáttir. Skipið lagðist að Torfunes-
bryggju, og stigu landnámsmenn þar á
bak hestum sínum og helguðu sér land
með því að kveikja elda á nokkrum stöð-
um I útjaðri bæjarins. Þessi sigling land-
námsskipsins var fyrsti liðurinn í 17. júní
hátíðahöldunum á Akureyri, en þau fóru
að nokkru leyti fram í fornum stll, og sáu
skátar um framkvæmd þeirra. Var land-
námsöldin bakgrunnur þeirra, en þó eink-
um landnám Eyjafjarðar.
Eftir hádegi var safnazt saman á Ráð-
hústorgi og gengið á íþróttavöllinn. í
broddi fylkingar gengu 120 skátar í hvft-
um, rauðum og bláum skikkjum. Á íþrótta-
vellinum hófst „Héraðsþing" og var þar
margt til skemmtunar og fróðleiks. Þór
Magnússon þjóðminjavörður flutti ræðu
dagsins og talaði um sambúð lands og
þjóðar. Kynnt var saga íslenzka fánans
og mynduðu hinir skikkjuklæddu skátar
hina fjóra fána, um leið og þeir voru kynnt-
ir. Völva kom fram ásamt fylgdarmeyjum
sínum og flutti erindi úr Völuspá. Þá var
skrautsýning á kvæði Davíðs Stefánsson-
ar, „Sigling inn Eyjafjörð".
Að lokum var söguleg sýning, er Helgi
magri og allir búendur í landnámi hans
héldu þing og sömdu lög fyrir byggðina.
Kórar bæjarins sungu milli atriða.
í „þinghléi" var sýning á fornum bú-
skaparháttum í litlum landnámsbæ, er
reistur hafði verið sunnan við íþróttasvæð-
ið. Vantaði þekjuna öðrum megin, svo
gott var að virða bæinn fyrir sér, en þar
hafði verið komið fyrir ýmsum gömlum
munum. Voru Ijósálfar og ylfingar við ým-
is störf utan bæjar og innan. Þar mátti
sjá konur kemba ull, spinna á snældu og
strokka smjör, en karla berja fisk, raka
gærur og flétta reipi. Einnig voru hús-
karlar og þernur við heyskap og önnur
útiverk.
Að loknu „þinghléi" var gengið til leika,
og voru þeir miðaðir við yngri kynslóð-
ina. Fyrst voru sýndir og kenndir gamlir
leikir, síðan keppni milli fulltrúa frá æsku-
lýðsfélögum bæjarins í því að velta gjörð,
einnig gengu nokkur börn upp þróunar-
stigann, þ. e. byrjuðu á því að skrlða en
enduðu með að hjóla. Einnig skemmti
Ómar Ragnarsson við mikinn fögnuð
áheyrenda.
Kvölddagskráin var svo með nýrra sniði,
voru þar sýndir leikþættir, söngur, upp-
Hópur skáta-
drengja frá Akur-
eyri á Landsmótinu
1970.
47