Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1947, Blaðsíða 28

30
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON:
Howardville). Sú byggð er fyrir norðan Islendingafljót,
á vesturströnd Winnipegvatns—Fólk þetta varð að flýja
byggð sína sökum hækkunar í Winnipegvatni.—Lá við að
sú byggð færi í eyði á þeim árum, 1902-’03, en er nú aftur
komin í viðunanlegt horf.
Islenzkir landnemar byggðarinnar voru, rétt eftir
landnámsárin að tölu 54, þar með eru talin börn þeir-
ra, er höfðu aldur til að taka sér heimilisréttarlönd. Nöfn
þeirra má sjá í Thorgeirssonar Almanaki fyrir árið 1931.
En af þeim, er voru fyrir norðan Townshiplínuna, voru
landnemar 15. Þetta má einnig sjá í Almanakinu fyrir
árið 1933.
Eins og gefur að skilja, var flutt inn í óbyggt land, í
bleytur og vegleysur, sömu hlutföll sem landnemar Nýja-
Islands höfðu áður barist við hér á sínum fyrri landnáms-
árum. Var því hafist handa af innflytjendum að höggva
brautarmynd í gegnum skógana á fljótsbökkunum, með
öllum sínum krókum, sem gjörði þetta verk bæði lengra
og erfiðara, en komast varð eptir lífsnauðsynjum til
Hnausa, eða að Lundi, sem einnig var kallað Bæjarstæði,
(nú Riverton). Um 8 mílur varð að komast, eða rúmlega
það til brautarinnar, er þá var komin til þeirra er voru við
vesturenda hennar, sem voru Borgfjörðsbræður: Jón og
Guðmundur Magnússynir.
Að komast til kaupstaðar, til Hnausa við Breiðuvík,
var talin 20 mílna leið, en að Lundi 25 mílur, oft afleitir
vegir, þá vætutíð var og sannkallaðar vegleysur, og aðal-
lega farið á uxapörum, um hesta var lítið á þeim tímum,
tóku því þessar ferðar 2 eða fleiri daga, þá illa gékk. En
svo bættist mikið úr þessu, þá Tryggvi Ingjaldsson, sem
var einn af Dakota innflytjendum, setti upp dálitla verslun
á landi sínu. Hann lagði það á sig og hestapör sín, að
sækja vörur til Hnausa, stundum á lítt færum vegum.
Svo fáum árum síðar Guðmundur bóndi Magnússon, er
var einn af þeim, er kom úr Isafoldarbyggðinni. Hann