Afturelding - 01.06.1986, Blaðsíða 56

sai'naðarsögunni eru mörg dæmi
þessa.
Þegar ég hóf þessa Biblíu-
fræðslu haustið 1978, varð mér
af tilviljun litið upp í bókahillu,
í leit að bók um bæn. Ég kom
auga á eina af bókum Cambell
Morgans, tók hana fram og fór
að lesa í henni. Þar segir hann
frá konu sem tilheyrði söfnuði
þeim, senr hann þjónaði í
London. Konan var rúmföst
vegna langvarandi veikinda.
Hún gat því aldrei verið með
söfnuðinum, en Drottinn gaf
henni þjónustu í fyrirbæn. Dag
einn barst henni tímaritið
“Revival" (Vakning). Þar las
hún um hvernig Drottinn starf-
aði í Chicago, í gegnum þjónustu
D.L. Moodys. Þetta var í kring-
um 1870\ Frá þeim degi fór hún
að biðja markvisst: „Drottinn
sendu Moody til safnaðar okkar
og sendu okkur vakningu. Svo
var það dag einn, að Moody
þurfti að fara til London í sér-
stökum erindagjörðum. Engar
samkomur höfðu verið ráðgerð-
ar í söfnuði konunnar, en
Moody hitti fyrir forstöðumann
safnaðarins, sem bauð honum að
koma og tala á einni samkom-
unni. Moody þáði boðið. Við
lok ræðu sinnar, spurði hann
hversu margir vildu gefa Drottni
líf sitt. Þeir sem það vildu áttu
að rísa á fætur. Um hundrað
manns stóðu upp. Moody hélt
að þeir hefðu misskilið sig, og
bað þá að setjast aftur. Því næst
útskýrði hann betur orð sín og
bað svo aftur þá sem vildu gefa
Drottni líf sitt, að rísa á fætur.
Aftur risu upp um hundrað
manns. Moody var þarna í fjór-
tán daga og hélt samkomur á
hverjum degi. Á þeim tíma bætt-
ust fjögur hundruð nýir meðlim-
ir í söfnuðinn. Jafnvel Moody
sjálfur, sem var vanur að sjá
stóra atburði gerast, varð orðlaus
yfir þessu og fór að grennslast
fyrir unr leyndardóminn að baki
þessu undri. Hann fann skýring-
una þegar hann hitti sjúku kon-
una, sem hafði ekki aðeins rutt
Moody braut til safnaðarins með
bæn sinni, heldur einnig opnað
hjörtu fólksins l'yrir orði Guðs í
gegnum bæn.
Það var — að mér skilst —
síðar, að Canrbell Morgan kom
til þessa safnaðar. Hann heim-
sótti konuna. Hún sýndi honum
bænabók, þar sem voru skráðir
þeir sem hún bað fyrir daglega.
Þar sá hann nafn Moodys. Nú
bað hún Cambell Morgan að
skrifa þar nafn sitt og hún lofaði
að biðja fyrir honum á hverjum
degi, það sem hún ætti eftir ólif-
að. Morgan segir: „Þarna upp-
lifði ég eitt af helgustu augna-
blikum lífs míns. Ég stóð á helgri
grund.“
Frá vakningunni í tíð Finneys
— höfum við svipaða frásögn
um sjúkan mann. Kona hans
sagði Finney frá honum, er mað-
urinn var allur. „Guð gaf honum
anda bænarinnar og hann bað
fyrir hverri borginni á fætur ann-
arri. Oft“ segir hún „ var hann í
þvílíkri neyð í bæninni að ég
hélt að hann myndi deyja.“ Er
hann hafði beðið í gegn fyrir
borg, braust vakning út 1 sam-
komum Finneys. Síðasta borgin
sem hann bað í gegn, var hans
eigin. Hann lifði ekki að sjá
bænasvarið. Rétt á eftir kom
Finney til borgarinnar og vakn-
ingin braust út.
Það er alltaf bæn sem ryður
braut starfi Andans — og því að
opna hjörtu manna fyrir orði
Guðs.
Á páskadag 1970 gerðist
nokkuð í Elím í Kaupmanna-
höfn, þar sem ég hafði þá þjónað
í rúm tvö ár. Drottinn vargreini-
lega að verki og úthellti af Anda
sínum yfir fólk og starfaði á
meðal þess á guðdómlegan hátt.
Þessi úthelling Andans átti eftir
að snerta við hundruðum
manna næstu árin. Nokkrum
dögum síðar barst mér bréf frá
eldri safnaðarsystir. Hún var
komin á tíræðisaldurinn, - en
var samt ein sú trúfastasta. Hún
var viðstödd á páskadag, þegar
Drottinn úthellti anda sínum
yfir samkomuna. Hún áræddi að
segja það, sem ef til vill enginn
annar sá eins glöggt og hún. Ég á
bréf hennar enn, og þar stendur:
„Vakningin sem ég hef beðið um
í svo mörg ár, er nú hafin. Ég hef
séð svo marga gefast upp á miðri
leið. En ég vil biðja í gegn til sig-
urs.“ Stuttu síðar dó hún, en
Andinn hélt áfram að starfa.
Enn á ný hefur bæn rutt starfi
Andans braut.
Trúum við raunverulega á
mátt bænarinnar? Trúum við að
þeim sem biðji muni veitast?
Trúum við að við getum beðið
um hvað sem er og okkur muni
veitast það? Ef leyndardómur
bænarinnar lykist upp fyrir okk-
ur hvað gæti þá ekki gerst? Ef við
aðeins skildum að vakning er
ekki aðeins háð guðlegri forsjá.
El' okkur væri betur ljóst sam-
hengið á milli starfs Heilags
anda og trúarbænar.
Bið nú:
Drottinn, veit mér bænaranda!
Gefðu mér að ég megi reyna hvað
það er þegar Andi þinn biður í
gegnum mig. Kenn mér að biðja
þannig að mannshjörtun verði opin
fyrir orði þínu. Amen