Afturelding - 01.06.1986, Blaðsíða 50

Afturelding - 01.06.1986, Blaðsíða 50
Framhaldssagan Mari Lornér Aftur til lífsins VII. hluti 26. maí 1983 Læknarnir hafa þcgar lýst því yfir að ég sé heilbrigð. Nú finnst mér líka að ég sé að verða hraust. Það lá við að ég fengi aftur áfall við að frétta að ég myndi ekki deyja! Ég fann að ég þurfti tíma til að venjast þessari nýju stöðu mála, aðlagast því sálrænt. Ég þurfti að komast til baka á upphafsreitinn, áður en ég veikt- ist. En það varekki hægt að snúa svo algjörlega við blaðinu, mér er það ljóst. Hafi maður staðið augliti til auglitis við dauðann einu sinni, og gert sér það full- komlega ljóst, verður maður aldrei samur á ný. Reyndar veit ég ekki hvort ég vil verða það. Veikindatíminn hefur veitt svo mörgu góðu og verðmætu inn í Iíf mitt. Þegar ég lít um öxl, yfir árið sem liðið er, freistast ég til að segja - það var þess virði! Það var spenna í loftinu, þegar ég kom aftur til gráhærða, vina- lega læknisins míns. Hann hafði niðurstöður allra rannsókna og prófana fyrir framan sig. — Þú ert án allra sjúkdóms- einkenna, sagði hann. Það finn- ast engin merki beinkrabba leng- ur! Ég horfði lengi á hann áðuren mér gafst kjarkur til að spyrja. — Læknir, er ég heilbrigð eða erég veik? Hann horfði á mig yfirvegaður og rólegur. — Þú ert heilbrigð. Ég get ekki ábyrgst framtíðina, en í dag ertu heilbrigð. Mér leið eins og ég hefði risið upp frá dauðunr. Smám saman rann þetta upp fyrir mér. Fyrir nærri ári síðan hafði ég fengið að reyna hvernig elskan mín, hann Lars, hafði komist til lífs og heilsu eftir algjört heilablóðfall. Læknarnir áttu enga skýringu á því hve fullkomlega hann náði sér, en þeir urðu að viðurkenna að hann læknaðist á örstundu og til fulls. Þeir urðu að taka úr honum hjartagangráðinn, sem hann hefði ella verið háður lil æviloka. Nú var það hlutskipti mitt að heyra lækninn yfirlýsa heilbrigði mínu. Ég gat ekki stillt mig um að spyrja: — Læknir, sagði ég. Þú ert sérfræðingur í beinkrabbantein- um, hefur þú einhverntíma lent í því áður að sjúklingur hafi orðið svona fullkomlega laus við sjúk- dómseinkenni? — Nei, aldrei áður, svaraði hann. Þú getur verið fullviss um að Almættið hefur hjálpað þér. — Eða hjálpað þér með með- höndlun þína, svaraði ég. Guð er stærri en svo að hann passi í þröngu rammana, sem
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Afturelding

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Afturelding
https://timarit.is/publication/406

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.