Afturelding - 01.06.1986, Blaðsíða 43

T.B. Barratt.
kallaði: „Endurreisn frumkristn-
innar“. Erindið flutti hann í
samkomuhúsinu ,,Iðnó“ og
bauð sérstaklega: prestum, stúd-
entum og menntamönnum yfir-
leitt, útlendum Norðurlandabú-
um, svo og öllum öðrum, eftir
því sem rúm leylði. Samkoma
þessi var fjölmennust. Ræðu-
maður dró upp ljósa og skýra
mynd af frumkristninni og sýndi
tilheyrendum sínum hvernig
hún hefði verið. Mál sitt staðfesti
hann með óyggjandi rökum, sem
hann fletti upp og las úr Guðs
Orði. Þótt einhver hefði viljað
segja sem svo að frumkristnin
hefði ekki verið eins og henni
var þarna lýst, þá hefði sú hugs-
un verið slegin vægðarlaust út í
veður og vind með sönnunum á
sannanir ofan, sem skrifaðar
stóðu og lesnar voru upp úr
Ritningunni. Á öllum undan-
förnum samkomum hafði ræðu-
maður hvatt tilheyrendur sína
mjög eindregið til þess að koma
með Biblíur á samkomurnar, til
þess að allir gætu gengið úr
skugga um hvort hann flytti það,
sem væri ' samkvæmt því, sem
skrifað stæði eða ekki. Aftur og
aftur minnti hann á fyrirmynd-
ina, sem okkur væri gefin í Post-
ulasögunni 17, þegar mennirnir
í Bcröu rannsökuðu daglega
rilningarnar til þess að vita,
hvort það sem Páll flutti þeim
væri samkvæmt þeim eða ekki.
Þannig sagði Barratt, að trúað
fólk ætti að haga sér gagnyart
öllum predíkurum. Enga predík-
ara hefi ég heyrt leggja 'eins
mikla áherslu á það. við tilheyr-
endur sína að taka ekki á móti
því, sem hann segði. nema að
hafa prófað það eftir Guðs Orði
fyrst. Þetta var svo áberandi, að
það hlaut að vekja þá hugsun,
þannig getur sá einn talað, sem
er viss um réttmæti síns málstað-
ar.
Síðasta daginn, sem verið var í
Reykjavík, áður en farið var
norður um land, lá það fyrir, að
mynda söfnuð með því fólki,
sem eingöngu vildi hafa ritning-
una að mælisnúru lífs síns og
samfélags. Það er fyrsti Hvíta-
sunnusöfnuðurinn í Reykjavík.