Fróði - 01.09.1913, Qupperneq 10

10
FRÓÐI
Byron, eins og þér getiö séS af fötunum mínum. Yiljiö þér votta
undirskrift mína.”
“Vissulega!” mælti Whittman og rétti honum pennann, svo
skrifaSi Byron nafn sitt aftan á ávísunina, en Whittman þar undin
“Hvernig öSluSust þér þessa merkilegu gáfu?” spurSi Whitt-:
man svo. “GetiS þér lesiS allar hugsanir manna undantekningar-
laust á hvaSa tíma, sem er?”
“ÞáS get eg”, svaraSi Byron.
“Mér þætti gaman aS fá aS sjá þaS betur. Ef aS þér hafiS
Jjenna hæfileika, sem J>ér segiS, þá mundum viS geta neytt hans
til hagnaSar fyrir báSa okkur. LátiS þér mig fá utanáskrift ySar.”
Byron hikaSi sig. Ilann skammaSist sín fyrir seinasta' bústaS
sinn, J>ar sent fötin hans voru. Og svaraSi J>ví í skyndi: “A!
Knickerbocker-hótelinu.
“Þar ætla eg J>á aS hitta ySur. En veriS J>ér nú sælir.”
“VeriS þér sælir” mælti Byron. “Já, þaS er leitt aS þét;
skuluS vera eins önnum kafinn og J>ér eruS. En J>aS er ástæSu-
laust sem J>ér ætliS, aS J>ér muniS ekki geta séS mig framar, ég
ætla ekki aö hlaupa burtu.”
II. KAPÍTUEI.
í . .
ÞáS gengur eins og í sögu.
Nú haföi Byron fullar hendur af peningum — fimm hundruö
dollara. Enda var hann elcki lengi aS fara á bankann, sem ávís-
unin var stýluS á og draga peninga sína. Svo leist honum bezt
aö reyna aö losna viö garma J>essa, sem hann var klæddur. Kallaöi
liann því á leigukerru og keyrSi til fatabúSar þeirrar er hann hafSi
heyrt nefnda besta allra. Ökustjóra leist ekki sem best á hann í
fyrstu. En þegar hann nefndi fatabúöina, þá hýrnaði yfir honum
og hélt aö J>etta væri vitlaus Englendingur, en sem alla daga heföi
nóga peninga, og liélt af staö.
Þégar þangaö kom biöur Byron, strax um tvennan alfatnaS,