Fróði - 01.09.1913, Side 24

24
FRÓÐI
Grím, hvort þaö virkilega væri svo, aö þessi hinn dularfulli og:
þögli, senr sæti þarna í ljósskýinu viö boröi'S, þar sem öll þessi
hundruö rafþráöa væru látin renna saman, hvort þaö virkilega væri
svo, aö hann stýröi þessu öllu saman, gæti haft hugann á öllum
'þessum fjölbreyttu störfum á einum og sama tíma, tekið viö öll-
um þessum skeytum, sem á hverju augnabliki kæmu utan að frá
þessum þúsundnm áheyrenda, sem þarna væru i salnum, raöaö ag
lagaö allar þessar myndir, sem hann væri aö senda mörg hundruö
þjóna eftir, vakiö brosin á vörum áheyrendanna, stýrt öllum andlits
og líkamshreyfingum mannsins, sem væri aö tala, og meira eöa
minna dáleitt tilheyrendurna?”
“Trúa hlýtur þú augum þínum og eyrum”, mælti Grímur, “en
ekki er þetta nema ein hliö af störfum hans, þvi aö hann stjómar
öllum öflum sálar þinnar og likama. Eiginlega hvílist hann aldrei.
3>ví aö hvort sem þú ert vakandi eöur sofandi, þá þarf hann að
hafa gætur á hverjum hinum minsta parti likama þíns, á slögum
hjartans, straumum blóösins, störfum allra þinna næringarfærai
og þau eru margfalt fjölbreyttari og flóknari, en þú hefir hug-
mynd tun; á störfum anda þins, hugsunum, eftirlöngunum og von-
um. — Ef aö eitthvað gengur úr lagi, þá er þaö hann, sem leið-
réttir þaö, ef aö þú ekki þverskallast við, því aö oft er það, aö
þú af flónsku þinni og fávisku, breytir þvert á móti boöum hans,
reynir aö eyðileggja og ónýta allar hans ? áröir, en meðan nolckur
möguleiki er hugsanlegur, þá reynir hann aö hjálpa þér; en dugi
þaö ekki, þá firtist hann, hann leyfir þér brokkandi aö hlaupa fram
til eyöileggingar og dauöa, því aö hann lifir, þó aö þú gangir í
gröf þina. Hann er ekki líkami þinn, heldur stýrir og stjórnar
hann likama þínum. En eins og þú veist er líkami þinn samsafn,
eöur santband margskonar afla eöur ríkja, og hvert eitt ríkjanna
hefir miljónir borgara meö miljónum sálna. Ilann er samandregin
heild og eining allra þessara sálna, og leiöbeinir og stýrir þeim öll-
um. Og liann er svo langt hafinn yfi'r hverja einstaka þeirra, sem
himininn er hærri en jöröin.
' En nú skulum viö héðan hverfa”, segir Grímur, “þvi aö dá-