Fróði - 01.09.1913, Blaðsíða 37

fróð
I
>
Asabri.
Asabri, forseti í stjóm hins milda banka í Rómaborg, er kend-
tir var viö Asabri-bræöuma, haföi í æsku verið mjög gefinn fyrir
bersvæðis-íþróttir, manna fimastur og hinn hraustasti í öllum mann-!
raunum. En er hann tók aS eldast, gerðist hann leiður á slíkumi
skemtunum, og notaði nú einkum sjálfhreifivagn, seglbáta og hesta
sér til dægrasty.ttingar. )
Nálega hvemi dag, eftir liádegi, reið hánn út einn sins liðs, á
fögru, írsku hrj'ssunni sinni', henni Biddi. Enginn átti jafn-fagurt
hross sem hann í allri Rómaborg. Eigandi hennar þótti og fríðast-
ur sýnum allra borgarbúa. Iíann var svipaðtir gömlu, rómversku
ræðismönnuniun, er þeir voru á embættisferðtun. Bændur gripu ó-
afvitandi til höfuðfata sinna, er hann fór fram hjá þeim. Svipurinq
á andliti hans var samt nokkuð einarðlegur og bjóðandi.
Einn dag, er hann reið út úr Rómaborg, sá hann, að þoka all-
niikil var í vændum. í hontun var óþrotleg uppspretta af ungæð-
is-eðli og æfintýra-þrá. Iíann ákvaö því með sjálfum sér að vill-
^st nú að gagni í þokunni. Honttm lá ekki neinn ákveðinn starfi
á höndttm það kvöld. Fjölskylda hans var þegar farin úr borginni
út á sumarbústað ltans við Como-vatnið. Enginn mundi sakna hans
nema hann Luigi, trúnaðar þjónn hans. Asabri sagði við sjálfan
sig: “Ilann er orðinn spilt hamingju-barn. Látum liarin armæð-
ast einu sinni. I>að er líonum heikusamlegt.'’
Hann er ekki mjög trúaður á hitasótt; en hann hefir rótgrónai
trú á góðri melting og reglubundhum lifnaðarhætti. Iiann þektii
hverja spönn af lamdinu í grendinni, eða hélt svo í ölltt falli. Hannu
vissi einnig vel, að fyrir töframagn jx>k.unnar, gat hið best kunna
landslag orðið úþekkjardegt. Hann hafði, sér til yndis og ánægju,
vilst hér einu sinni eða tvisvar. Iionurn hafði þá fundist hann vera
fífldjarfur landkönmunarmaður norður við lieimskattt. Ilann gerði