Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1927, Qupperneq 45

IÐUNN
Askja í Dyngjufjöllum.
215
og vestur um Kistufell. Hrikalegastur er Kverkfjalla-
rani, snarbrattur, dökkur og grettur að norðan. Hann
seilist norður úr Kverkfjöllum, sem eru áföst við jökul-
inn milli Kreppu og Jökulsár. Draugalegast er Kistufell
á söndunum fast við jökulinn vestan til. Á milli þess
og Kverkfjallarana streymir Jökulsá í mörgum kvíslum
undan jöklinum.
Vfir Trölladyngju gnæfði skallinn á Tungnafellsjökli.
Og svo Hofsjökull lengst í vestri. Um láglendið og upp
á topp Trölladyngju vafðist Odáðahraun úfið og illilegt,
og virtist Dyngjan hið ægilegasta tröllaheimkynni. Norð-
an við Dyngjufjöll er Kollótta Dyngja, hrauni runnin á
sama hátt og álíka myrk. í báðum Dyngjunum eru gaml-
ir, stórkostlegir eldgígir. — Austan við Dyngjufjalla-
hornið og norðanvert við okkur glampaði á Vaðöldu-
vatn og Svartá, sem rennur austur úr því í Jökulsá,
sunnan við Waðöldu. — Vaðalda er allhá og breið bunga,
ljósgul af vikri eftir gosið 1875, og öll hraunflatneskjan
þaðan norður að Herðubreið ber sama lit. Fjöllin norð-
ur á Mývatnsöræfum sýndust aðeins lítilfjörlegar bung-
ur vegna fjarlægðarinnar. — Laugafell og ýms önnur
fjöll á Vesturöræfum báru skugga undir sól að sjá. í
baksýn, hið næsta okkur, var sjónarsvið Öskju og við
fætur okkar austan í Dyngjufjöllunum söng og rauk úr
gufuhverum. — Hvergi var gróður né lífsvott að sjá;
ekkert laufblað, enginn fugl.
Hér var hin eyðilega öræfaverksmiðja í almættisínu;
þar sem þeir Frosti og Fjalar — eldurinn og ísinn — þrýsta
efninu úr iðrum jarðar, bræða þau og steypa og mylja
þau og senda þeim síðan syngjandi í æginn.
Hreinviðrið þetta kvöld, gerði okkur ferðina fróðlega
og skemtilega og opnaði okkur ýms leynihólf hinnar
stórkostlegu öræfanáttúru Ódáðahrauns og Vatnajökuls.
Þórólfur Sigurðsson.