Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1927, Blaðsíða 61

ÍÐUNN
Foksandur.
231
að hverfa frá því að boða æðstu hugsjónir mannanna?
Er það ekki fyrir það, að ávalt hafa verið, að minsta
kosti öðru hvoru, boðaðar æðri hugsjónir en mönnunum
hefir auðnast að breyta eftir að fullu, að mannkyninu
hefir þokað það áfram, sem það hefir komist, allar
götur frá því er það var mjög líkt dýrunum? Hefir það
ekki verið fyrirboði hnignunarinnar, þegar þeirri boðun
hefir verið hætt um standarsakir? Það er að minsta
kosti mín trú og á þá leið skil eg sögu mannkynsins. Eg
held, að þær hugsjónir, sem eru æðri venjulegri breytni
mannanna, séu svo fjarri því að vera nokkurt þrotabú,
að þær séu dýrmætustu fjársjóðir mannkynsins, hinn
mikli höfuðstóll, sem mannkynið lifir á.
Og mundi verða kleift að fá þeirri breyting framgengt
til lengdar, sem fyrir S. N. vakir? Þrá ekki mennirnir,
mitt í öllum veikleika sínum og breyskleika, heitast og
dýpst það æðsta, sem þeir hafa komið auga á? Og sé
svo, er þá ekki sennilegt, að þeirrar þrár sjáist einhver
merki í bókmentum þeirra?
Einar H. Kvaran.