Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1927, Síða 62

IÐUNN
Ingólfur fagri.
Allar vildu meyjar
með Ingólfi ganga.
Vatnsdæla.
/ flokki ungra höfðingja fríðastur hann var,
sem fagurt gull af eiri af hverjum manni bar,
í einu Týr og Baldur — hver yngismeyja smá
hann einan í friði og bardögum sá.
— Ingólfur! þín minning varð Islands konum trú.
„Enginn er í Vatnsdalnum vænni en þú“ð)
Og oflátinn Valgerður ambátt gerðist hans,
að eigin hvöt og vilja — slíkt flaug um bygðir lands.
Astarrósir spruttu hvar sem Ingólfur steig,
en örlögin feigðarrósir bundu í þann sveig.
Alt ofgert sín hefnir — og inndæl vöggugjöf
fær íturmenni leitt fyrir tímann í gröf.
En frægð er betri langlífi. Hið fagra geymist vel.
Og frjálsar svífa ástir yfir tíma og hel.
Hann vissi af sínum vænleik — og vinum síðast bauð:
„Ei vil ég hjá mér látnum brynju, sverð né auð;
en verpið mér hauginn vegi dalsins nær,
þar sem vindarnir leika og sólin brosir skær.
1) Gamalt viðlag — ef til vill fyrst kveðið um Ingólf Þorsteins-
son fagra. Höf.