Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1927, Side 66

236
Mannsbarn.
IÐUNN
Burt úr skólanum! Heim!
En heima — helvíti. Móðir fær brjálæðisköst. Hjú-
skaparharmleikur. Skammir, ófriður, barsmíðar. Hlám-
yrði, klámtal.
Faðir drakk eins og svín. Varð asni. Hélt við ókunn-
ar konu. Arangur — sonur.
Móðir grét, grét látlaust. Hár hennar gránar. Heili
bilaði. Brjálæði, andlegt myrkur.
Faðir verður trúaður, iðrast, þrælar.
Eilífar skammir. Faðir gegnir ekki. Hún endurtekur
þúsund sinnum. Faðir þegir. Hún reiðist. Gengur að
honum. Æpir í eyrað. Hann blossar upp. Slær hana
hnefa.
Æ-æ!
Djöfull! Ófreskja! Hvað gerðir þú þá? En nú! Að
lemja mig! Trúa, heiðarlega eiginkona!
Svei, svei, svei!
Mannsbarn grætur, hágrætur.
Pabbi! Mamma! Berðu ekki! Mamma, talaðu ekki
svona!
Móðir:
Þú líka djöfull! Drýgir þú líka hór? Býr þú líka
til börn?
Hæ-hæ! . . .
Mannsbarn hleypur burt. Flakkar á götum. Nætur-
skuggar. Regn. Gasljósker: kerti á stöfum. Feldklæddar
mannsmyndir. Miðstrætis: Gljáhnappaðir lögregluþjónar!
Mannsbarn grætur, stynur, biður.
Ó, Mikli Herra! Sér Þú mig? Hjálpaðu! Taktu burt
til þín! I himininn! Kæri Jesú, gerðu það, að móðir
verði aftur góð! Jesú kæri! Jesú-hús.
Mannsbarn krýpur á kné.
Myrkur, for.