Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1927, Síða 76

246
Mannsbarn.
IÐUNN
Hip-hip! Vive! Hoch!
Evviva! Skál!
Verksmið)uhverfi.
Mannsbarn fer með sólskinshjarta.
Vinnumusteri rammger. Vélaskrölt, reykur. Himingnæf-
andi reykháfar.
Verksmiðjur kallblása.
Hlið opnast. Út streymir verkamannafjöldi. Blátreyj-
•aðir stálmenn. Nístandi geislaaugu. Vöðvaóður.
Kraftganga. Takmark — dimm kjallaraíbúð heima.
Strætin full af sköpurum. Frá einni hlið eiginmaður,
annari — eiginkona, þriðju sonur og dóttir.
Ungöreiginn gengur til móts við rauða sól.
Ungöreigan fer með honum.
Samhljómur komandi tíma.
Mannsbarn slæst í för. Mannsbarn kennir sig mann
meðal manna. Ekki heyrist skrjáf bankaseðla, hljómur
aldar. Ekki örlar á borgaralegum varðhundum.
Mannsbarn réttir hönd til bróður. Sótugur hrammur
þrýstir hana.
Félagar, ég er úr ykkar stétt. Veitið mér aftur við-
töku í snjóflóð fjölda ykkar.
Vfir hverfinu vofir skippundsþungur auðvaldsburgeis.
Ogrynni sigghanda hefst upp á við.
Úr jörðinni vex vinnujötunn.
Félagar!
Félögur!
Samþrælar!
Vaknið af doða aðgerðaleysis, hristið af hlekki auð-
valds! Farið hrönnum saman úr verksmiðjum, þrífið