Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1927, Side 79

IDUNN
Mannsbarn.
249
Mannsbarni er ekið til dauða.
Borgin sefur. Gleðikonur vinna fyrir sér. Lögreglu-
þjónar blunda standandi.
Numið staðar í skógi.
Mannsbarn fölnar, riðar.
Ég vil lifa! Ó, hve lífið er þó fagurt!
Menn, hvað gerið þið við mig?!
Hermenn vilja binda fyrir augun á mannsbarni.
Nei! Ég dey með opin augu! Ég vil að minsta kosti
deyja með vitund! Að minsta kosti deyja!
Samskot byssna.
Augu mannsbarns stækka. Hjartað þrýstist saman í
krampateygjum. Tár renna á vanga.
Menn, vaknið, mannist!
Dísa-a-a!
Brjóstið, hjarta, heili er gegnumborað. Maður varð á
augabragði lík. En — þjáningar, framtíðarvonir, hug-
sjónir?
Mannsbarn fellur í nýtekna gröf.
Hermenn sandfylla gryfjuna.
Mannsbarn er kyrt í.
Skammir herforingjanna daufdumba meðaumkun.
Uppi tindra stjörnur.
Augu Dísu?
Ho-ngæ! Ho-ngæ! Bim-bam! Tílí-lílí-bom!
Hvað?
Vegna hans?
Sei-sei-nei:
Fyrir 2000 árum dó Kristur.
1925.
Ji. H. og Þ. Þ. þýddu úr frummálinu, esperantó.