Kirkjuritið - 01.04.1935, Síða 34

Kirkjuritið.
GLEÐJUM GAMALMENNIN.
Þegar ég er að lesa sögu safnaðarstarfseminnar í Dan-
mörku, koma þessar spurningar oft upp í lmga mér:
Hversvegna gjörum vér íslendingar svo lítið að líknar-
störfum, samanborið við aðrar þjóðir? Er það af því, að
vér séum kaldari fyrir þörf og þrá annara manna en
aðrar þjóðir, eða er það af getuleysi? Ég held, að hvor-
ugt þetta sé aðalástæðan, t. d. eru Reykvíkingar annálað-
ir fyrir það, hve fúsir þeir eru að rétta hjálparliönd, er
til þeirra er leitað i nauðsyn. Sýnir það, hve þeir finna
lil með öðrum og þeir hjálpa, einn af gnægð sinni, en
annar þrátt fyrir fátækt sína. Og svipað mun innræti ann-
ara ibúa landsins vera. Ég held, að orsökin sé fremur sú,
að menn taka ekki eftir þörfinni og skilja ekki þrá ann-
ara manna, sem lifa við önnur lifskilyrði en þeir sjálfir.
Hversu mikil þörf 1. d. var á slarfi lil hjálpar fátæk-
um og þreyttum mæðrum í Reykjavík, en þó er það fyrst
fyrir skömmu byrjað. Þær eru margar mæðurnar í
Reykjavík, og reyndar víðar, sem þurfa uppörfun og
hjálp, og margar, sem þurfa einhverja hvíld frá lieim-
ilisstörfum, ])ó ekki væri nema eina viku eða hálfan
mánuð á ári. Ég hygg, að það sé í fyrsta sinni í sumar,
að lítill hópur slíkra mæðra fékk fyrir aðstoð góðra
manna viku livíld utan heimilis síns; þær dvöldu á
Laugarvatni þessa viku. Ég var þá einnig staddur þar
og fann þá glöggt og skildi, hve mikil þörfin er á þessu
starfi fyrir mæðurnar, og ég gladdist yfir því, að það
er byrjað svo fagurlega.
Mikið þakklæti eiga þær konur skilið, sem tekið hafa
þetta starf upp á arma sína, og innilega vil ég biðja alla,