Kirkjuritið - 01.07.1936, Page 14

268
Kirkjufundur.
Kirkjuritið.
Fundar-
setning.
Kl. 4.30 e. h. var fundurinn settur í húsi K. F.
U. M. af formanni undirbúningsnefndar, Gisla
Sveinssyni. Því næst voru til nefndir fundar-
stjórar, þeir séra Arni Sigurðsson frikirkjuprestur og Mattliías
Þórðarson þjóðminjavörður, en ritarar séra Magnús Guðmunds-
son og Sigurjón Jónsson hóksali. Öll fundarhöldin fóru fram á
p . , sama stað.
res a a a- Fyrsta höfuðmál fundarins var prestakallaskip-
1111 söfnuðir. Gisli Sveinsson var framsögu-
so nu ir. maður og mælti m. a. á þessa leið:
PRESTAKALLASKIPUN OG SÖFNUÐIR.
ÚTDRÁTTUR ÚR
FRAMSÖGUERINDI GÍSLA SVEINSSONAR.
Eins og mönnum er kunnugt, var það liöfuðtillaga milliþinga-
nefndarinnar frá 1933—’34, sem samdi hið nýja samsteypufrum-
varp, að prestum yrði fækkað úr rúmum 100 (eða sem talið er
108) niður í um 00 (nánar (il), og yrðu prestalcöll 59 talsins.
Við þvæling málsins á þingi á f. á. breyttist þetta þó svo, að frv.
var aftur lagt fyrir á þingi þ. á., þannig, að gert er ráð fýrir
prestum 06, en prestaköllum 65 (úr 107).
Nefndin hafði fyrir sér fordæmi, sem líklega hefir verkað að
nokkuru leyti ósjálfrátt, án sjálfstæðrar hugsunar hjá nefndar-
mönnum, um, til hvers slikt leiddi, ef svo yrði haldið fram sem
brautin lá, nema ef leiða ætti getur að því, hvort fyrir einstökum
þeirra hafi vakað bein „niðurrifsstefna", í anda sumra hræringa,
sem nú vaða uppi allvíða. En þetta „fordæmi“ er sú „þróun“, ef
svo skyldi kalla, sem átt hefir sér óneilanlega stað í þessu landi
— að vissu leyti í algerðri andstæðu við það, sem gerst hefir
og gerist um önnur siðuð og kristin lönd— sem sé, að presta-
köllum og prestum hefir á siöari öldum ávalt fækkað, þótt
landsmönnum hafi fjölgað. Að nokkuru leyti hefir sú fækkun
verið með feldu á tímabilum, en að miklu eða mestu leyti hefir
hið ráðandi vald, tilskipana- og löggjafarvaldið staðið fgrir því;
því hefir verið þrengt á að ofan. — Öll öfug hlutföll i þróska- og
framfarasögu þjóðanna gefa, og verða að gefa, hið ríkasta tilefni
til athugunar og könnunar á slíku fyrirbæri — og gera það hjá
öllum mönnum, sem eru vitandi vits um sína velferð, en hér lijá
oss hefir það mjög verið látið undir höfuð leggjast. Ef menn því