Kirkjuritið - 01.07.1936, Qupperneq 23

Kirkjuritíð.
Kirkjufundur.
277
samvinnu við þresta og 1 jikmenn í söfnuðunum og samstarf við hin
kirkjulegu yfirvöld að því, að vinna að auðgan safnaðarlífsins og
hinnar kristilegu kærleiksstarfsemi i sænsku kirkjunni. Stofnun
þessi nýtur einskis styrks af almanna fé, heldur einungis samskota
i kirkjum landsins vissa daga og svo allskonar gjafa hvaðanæva.
Erkibiskupinn er sjálfkjörinn formaður. Miðstöð starfsins er í
Stokkhólmi. Starf þessarar stofnunar hefir vaxið mjög mikið og
hefir hún marga fasta starfsmenn, framkvæmdastjórá hinna ýmsu
starfsgreina. Hvernig og á hvern hátt hefir nú stofnun þessari tek-
ist að vinna að því, sem henni var í uppliafi sett að markmiði. Ég
nefni hér nokkur atriði. Hún hefir stofnað eigin bókaútgáfu,
Svenska Kyrkans Diakonistyrelses Bokförlag, sem svo hefir auk-
ist, að þetta er önnur eða þriðja stærsta bókaútgáfan í Sviþjóð.
Gefur hún út ífyrsta lagi: Biblíur, sálmabækur, liandbækur, skýrslu-
form til kirkjulegra nota og svo allskonar guðfræði og trúmála-
bækur og kristileg rit. Ágóði hefir verið mikill af þessari starf-
semi, og er honum síðan varið til hins kirkjulega starfs. Þá eru
gefin út kristileg blöð fyrir börn og fullorðna, og hafa þau mikla
útbreiðslu. Umferðabókasöfn hefir stofnunin i mörgum söfnuðum,
lánar skuggamyndavélar og myndir út um landið, kemur á les-
hringuin o. s. frv. Diakonistyrelsen hefir komið á og skipulagt
fjölda námskeiða og fundahalda um kristindóms og, kirkjumál
víða um land. Og starfsmenn hennar eða sendimenn hafa ferð-
ast um landið, lialdið prédikanir og fyrirlestra, heimsótt kristileg
félög og stofnanir og þannig aukið og eflt hið kirkjulega starf
og vakið áliuga og starfsgleði. Stofnaður hefir verið sjóður til
þess að veita styrk og lán fátækum söfnuðum til bygginga kirkna
og safnaðarhúsa, og annar sjóður til þess, að styrkja fátæka en
efnilega guðfræðinemendur í þeirra langa og dýra námi. Stofn-
unin hefir gengist fyrir ýmiskonar fátækrahjálp og mannúðar-
starfserrii og stofnað hæli í þeim tilgangi, og er jafnan á verði
um það, að styrkja eftir megni og á einhvern hátt hjálpa hverju
því starfi, sem til eflingar getur leitt kristnilífi Svíþjóðar. Loks
hefir Svenslca Kyrkans Diakonistyrelse stofnað hinn svonefnda
Leikmannaskóla i Sigtúnum, sem Diakonistyrelsen telur einna
þýðingarmest alls þess, sem hún hefir framkvæmt. Einkum telja
þeir, að stofnun þess skóla hafi verulega þýðingu í framtíðinni.
Slíkir leikmannaskólar eru starfandi i mörgum löndum, venjulega
kallaðir biblíuskólar, og hefir þeirra verið mikil þörf. Því að þegar
um er að ræða starf leikmanna að kristindómsfræðslu og boðun
fagnaðarerindisins, þá hlýtur óhjákvæmilega að þurfa til þess,
auk trúarreynslu og trúarlífs, einhverja mentun, bæði almenna og
sérmentun í sannindum trúarinnar. Til þess ætlast almenningur.