Kirkjuritið - 01.12.1939, Qupperneq 13

Kirkjuritið.
Gimsteinn á dagana festi.
.355
Vér höfum ekki altaf möguleika til að kveikja stór
ljós. Vér erum háð baráttu tvísýnu, og fæstir munu
liafa nema lítið hrot þess, sem þeir gætu óskað að geta
um sig haft eða vonir liafa slaðið til. En svo dásamleg er
jólagjöf algóðs Guðs til vor, svo dásamlegur er máttur op-
inberunar og afrek frelsarans, að vér getum orðið svo
furðulega óháð hinum erfiðu kjörum. Frelsarinn á inátt
til að lyfta oss upp vfir þau og sjá sól og birtu, elsku og
angan, þrátt fyrir þröngan hag í ýmsum skilningi. Dæmi,
sem þelta sanna, eru svo óteljandi á öllum tímum kristn-
innar, að þau ætti að vera óþarft að nefna. Það má
minna á postulann, sem mitt í ofsóknum og hinum hörð-
ustu kjörum lýsir friði Guðs í sálinni, sem æðri sé ölluln
skilningi; — og í fangelsi og fjötrum segir hann: „Verið
glaðir. Ég segi aftur — verið glaðir. Ljúflyndi yðar sé
kunnugt öllum mönnum“. Og dásamlegir vitnisburðir
þakklætisins streyma af vörum lians. Hvílik birta hið
innra! — Hvílik jólaljós í sálu!
Fyrir undursamlegan frelsandi mátt drottins Jesú hefir
mannssálin getað orðið máttug í veikleika sínum, máttug
til að lyfta sér svo upp yfir margvíslegar urðir og klung-
ur óblíðra hérvistar kjara, að þess eru fjölda dæmi, að
hinn fátæki hefir fvrir það getað orðið auðmanninum
sælli, — hinn sjúki átt meiri gleði en liinn lirausti.
Hvað er undur, ef þetta ber ekki að undrast? Vér getum
ekki efast um þessi undur. Þau birtast svo þráfaldlega
nærri oss, og sjálfsagt að einhverju Icyti i lífi allra, sem
kenna sig við Krist.
En úr því að slík undur geta gerst öld eftir öld fyrir
áhrifamátt hans, sem á jólunum fæddist, hvað skal þá
efast um það, að dásemdir hafi gersl við komu hans í
þennan heim? Atburðirnir i Betlehem eru ekki nema sem
eðlilegt forspil allra þeirra dásemda, sem alla tíð síðan
rekja rætur sínar til hans. — Eins og jólaljósin varpa
ljúfustu birtú inn í barnsins sál, eins er um alla kristna
menn gagnvart ljósi opinberunar frelsarans. Ilið furðu-