Kirkjuritið - 01.12.1939, Blaðsíða 42

Nóv.-Des.
Hátíð
manneðlisins.
J Ó LU N U M fer gleðibylgja um allar þjóðir, er
kristið nafn bera. Jólin eru dularfull bátíð. Það
er eittlivað svo dularfult og dásamlegt þetta: Að
svo að segja allur almenningur er í raun og veru glaðari á
jólunum en á nokkurum öðrum degi ársins. Jafnvel fjöldi
þeirra, sem varla verður sagt um, að hafi það til að bera,
sem nefnt hefir verið lifandi cða vakandi trú, lyftist þa
úr hversdagsleikanum upp til tiltölulega hreinnar glað-
værðar, sem eitthvað í lofsöngsált stígur upp frá og brýzt
út í léttum leikum likt og tsert fjallavatn, sem ósým-
lega vatnsgufu leggur upp af og leikandi lækir renna úr.
Sumum og jafnvel ófáum er þó gefið að gleðjast a
jólunum, og hamla því ekki ávalt þrautir, likamlegs eða
sálarlegs eðlis né heldur áhyggjur. Margir hafa sökt ser
svo í eitt eða annað veraldarvafstur, að þcir liafa ekki leng-
ur smekk fyrir barnslegri eða æskulegri gleði né skenit-
un. Og margur, sem eytt hefir af höfuðstóli lifsfjörs síns
— margur, sem lifir hversdagslega i glaumi, verður fai
við á jólunum, hinni dularfullu hátíð, sem bregður upp