Kirkjuritið - 01.12.1939, Qupperneq 43

Kirk.juritið.
Hátíð manneðlisins.
385
fyrir hugskotssjónum þeirra bjarmanum af sannri gleði,
Iætur þá sjá það, sem þeir liafa ekki borið giftu til að
ná, þó að þeir hafi sózt eftir því mest af öllu — gleðina.
Jólin eru dularfull hátið, sem lætur fáa ósnortna. Þau
eru dularfull eins og lífið. Þau eru hátið lífsins-
JÓ L IN eru, svo sem kunnugt er, minningarhátíð um lif,
er eitt sinn lifnaði á jörðinni, fæðingarafmæli mannlífs,
sem lífgandi áhrif hafa stafað frá öðrum fremur. Maður
sá vakti aftur til lifsins mannlega líkami, er skildir voru
við; hann læknaði fjölda manna, sem dæmdir voru til
hráðs eða hryllilegs bana af sjúkdómum; hann örvaði og
lengdi líf manna, sem voru vanheilir eða fatlaðir; hann
læknaði sálir manna, er sálsjúkir voru; hann spenti und-
ursamlegum megingjörðum lífsþrótt manna, er voru heil-
hrigðir, svo að jafnvel ómentuðum fiskimönnum œgði
það ekki í augum að hrinda af stað þeirri hreyfingu i
menningu og þjóðlífi, trúarbrögðum mannkynsins, sem
ekki á líka sinn í sögu þess, hreyfingu, sem, að trú áhang-
enda sinna, mun æ vaxa, unz umskapað hefir gervalt mann-
kynið og jafnvel jörðina sjálfa til sinnar eigin myndai
— af því að þar sé um sjálfa instu hreyfingu lífsins að
ræða, er byrjar ósigranleg i djúpinu sem einn smástraum-
ur af mörgum, er hirífur með sér æ meira af mannlifs-
hafinu, unz sogað hefir í sig alla hliðstæða strauma, unz
vfir lýkur liina gagnstæðu strauma----og jörðin ilyzl
yfir í ríki hins cilífa lifs, yfir i ríki himnanna.
Það getur ekki dularfult heitið, að jólin séu fagnaðar-
rík gleðihálíð þeim, sem liafa framangreinda trú, þeim,
sem trúa af öllu hjarta á Jesú Krist, hafa hans eigin trú.
Hitt mætti kanske virðast dálitið torskildara, hvernig í
því liggur, að sá sægur manna, sem ekki er sér þcss meðr
vitandi, að hafa helgað sig og gjörvalt sitt .Tesú Iírisli og
málefni hans, liinir mörgu, sem liafa engan veginn sýnl
honum þá athygli og tiltrú, sem hann verðskuTdar —
hvernig sá mikli sægur getur glaðst svo látlausri og á-