Kirkjuritið - 01.12.1939, Qupperneq 44

.386
Björn 0. Björnsson:
Nóv.-Des.
hyggjulítilli jólagleði, sem raun virðist á. Það mætti virð-
ast dularfult, og víst er það dásamlegt. Jólin sýna, svo
sem margt fleira, að „Guð er meiri en lijarta vort“ (I. Jóh.
3,20). í því kemur fram hinn algenga staðreynd, sem
.Tesús orðaði einliverju sinni svo, að „sá, sem ekki er á
móti yður, hann er með yður“ (Lúk. 9.50). 1 því kemur
fram lielgi jiess víðáttumikla náttúrlega lifs, er liggur
fyrir utan það, sem venjulega er nefnt trúarlíf, lielgi hins
alþýðlega drengskapar. í því kemur fram helgi og sigr-
andi þróttur hins einfalda, náttúrlega, barnslega trausts
á liátíð lífsins — er kemur áhyggjulaust fram fyrir herra
lífsins, þrátt fyrir alt og alt, kemur fram fyrir hann, sem
hefir auglýst sig að vera allra föður, er engum lirindi frá
sér, komi sá aðeins í barnslegu hugarfari, auglýst sig
þannig á sannfærandi hátt í lífi þvi, sem jólin eru til
minningar um, að lifað var eitt sinn á jörðinni. Því að trú
Jesú Krists á þelta liefir orðið til þess að vekja trú vor
alh-a hinna á það, vekja hana og viðhalda henni á vegum
vaxandi reynslu og þroska. Jólin eru liátið hins barnslega
trausts, er trúir þrátt fyrir alt, trúir og leysir m. a. hina
náttúrlegu gleði úr læðingi óhreinnar samvizku og gefur
ófrjálsum mönnum frelsisdag, til þess að þeim skiljist
belur, til livaða lilutskiftis þeir eru í raun og veru bornir,
til ]iess að styrkja þá i trúnni á eigið eðli, að það sé í
rauninni gott og skapað til að njóta vaxandi frelsis með
vaxandi upplýsingu, til ]iess að minna þá á, að þeir eru
börn Guðs að insta eðli sínu, einmitt eins og þeir koina
fyrir frá skaparans liendi — Guðs hörn, sem eiga að þroska
eðli sitt, en ekki misnota né lítilsvirða að neinu leyti-
Hugumstór og auðsveip brjóstviti sínu eru elskandi börn
Guðs. Jólin eru liátíð „kærleikans, sem trúir öllu og vonar
alt,“ huglioðsins, sem veit meira en hláköld skynemi og
lögmálsbundin samvizka. Þau eru dularfull liátíð og da-
samleg. Þau eru hátið barnsins í manninum.