Kirkjuritið - 01.12.1939, Side 61

Kirkjuritið.
Safnaðarblöð.
403
útgáfunnar, þar seni fá eintök (60—100) nægðu, en hektogiafai
eru mjög ódýr áhöld, sem hver og einn getur búið ser sjaltur
eftir leiðbeiningum og' fyrirsögn. Efnin i þá fást í ly j.i >u uni
og viðar. Þeir hafa líka fengist tilbúnir í bókaverzluninm
„Mimi“ í Reykjavík, og kostaði hæfileg stærð 18—24 kr. fyrir
nokkuru. , , f
Það slcal játað, að dálitlum tíma verður að verja til utgalu
safnaðarblaðs, ef vel á að vera. Alt þarf vitanlega sem bezt a<
vanda. En þar sem þetta er m. a. ákaflega skemtileg tómstunda-
vinna, þá mun enginn, sem reynir, telja timann eftir, enda ei
ekki um tilfinnanlega tímaeyðslu að ræða.
Ég held þá, að ég hafi skýrt frá flestu, er nokkuru skiftir, i
þessu máli. Ég mun þvi enda skýrslu mina með ummælum
þeirra tveggja manna, sem bezt hafa kynt sér safnaðaráhril
blaðsins hér, en það eru sóknarpresturinn og formaður sóknar-
nefndarinnar. Hefir sóknarpresturinn leyft að hafa þetta eftir
sér: „Ég álít útgáfu safnaðarblaða spor í rétta átt. Hér viiðist
mér „Safnaðarblaðið“ haía haft vekjandi áhrif, er glætt hafa á-
huga og eflt samtök kirkjulífinu til heilla.“ — Formanni sókn-
arnefndarinnar fórust orð á þessa leið: ,,Ég álít, að blöð innan
safnaðanna hljóti að reynast góður tengiliður milli heimilanna
og kirkjunnar, og ég tel, að þetta litla blað okkar hafi ýmsu góðu
til vegar komið, þótt enn sé margt ógert í þessum efnum. Óska
því sem safnaðarmeðlimur og sóknarnefndarmaður einskis
frekar en að blaðið geti komið út sem lengst og oftast til leið-
beiningar og hvatningar, og tel ég sóknarnefndinni góða hjálp
i þvi“. — Við þessi ummæli hefi ég engu að bæta og lýk svo
máli minu. Vald. V. Snævarr.
Rödd frá yztu ströndum.
Ég hefi hlustað á flestar messur, sem fluttar hafa verið úr
útvarpssal, og hafa þær margar verið góðar og vel fluttar, en
þar i vantar liinar hátíðlegu venjur kirkjunnar, og það er tón
Prestsins, en í því felst hið blíðasta og bezta, er hann hefir í stóli
Hutt. Reykjavikurprestarnir eru orðnir svo vinsælir, að hlust-
e*idur, livort lieldur er i sveit eða bæ, mundu telja sig mikils missa
i utvarpinu, ef þeir fengju ekki til þeirra að heyra. Þess skal líka
lofsamlega minst, að við útvarpshlustendur erum útvarpsráði þakk-
látir fyrir að láta ýmsa fleiri presta flytja messur i útvarpið.
dæmis um það, hve messur prestanna i útvarpinu eru fjölda