Kirkjuritið - 01.06.1942, Qupperneq 40

214
Prestastefnan.
Júní-Júlí.
sína, hann varð athvarf allra olnbogabarna heimsins. A vorum
dögum á hann hið mikla verkefni að breyta liugarfari mentaðra
heimshyggjumanna, sem lilífast ekki við að kveikja elda styrj-
aldar, sem loga um allan lieim.
Sagan sýnir það Ijóslega, að mannkynið þráir altaf betri tíma.
Mennirnir flykkjast um leiðtogana í því skyni, að þeir geti rutt
nýja vegi til óskalandanna. En leiðirnar liggja oftast út í ógöng-
ur. Það er vegna þess, að það eru altaf uppi falsspámenn, for-
ingjar, sem leiða afvega. Jesús Kristur er eini sanni foringinn.
Dýpsta ástæðan fyrir sjúku mannlífi er, að fylgdin við hann var
ekki nógu traust og örugg. Þar af leiddi missi trúarinnar i fjölda
mörgum tilfellum, en trúlaus maður og trúlaus heimur er eins
og stjórnlaust flak. Vér sjáum að vísu, að ýmsar tilraunir eru
gerðar til þess að lifa í sátt og bróðerni. Það er talað um bræðra-
lagshugsjónina. En það stoðar ekki að tala um kærleika með
sverðið í hendinni. Þjóðabandalagið var ein af tilraununum í
heiminum til friðar, og vissulega leiddi ýmislegt gott af því. En
það er mála sannast, að enn kunna mennirnir ekki, hvorki stjórn-
lagafrœðingar, stjórnmálamenn eða umbótamennirnir, sem svo
eru nefndir, og vilja margir vissulega alt hið bezta; þeir kunna
ekki enn að skipuleggja þann heim, sem mönnunum geti orðið
hamingjuríkur.
Kirkjan, Kristur, liefir frá öndverðu haft lausn málanna í.sinni
hendi. Það er andi hans einn, sem getur breytt eigingirninni
í fórnfýsi, harðúð í miskunnsemi, styrjöldum i sátt og frið.
En kirkjan er sniðgengin af meginþorra manna. Þeir elta aðra
foringja og heillast af þeim, II Duce — Der Fúhrer — ráðherra,
konunga o. s. frv., eða þá, að athyglin og hrifningin beinist
að jazzsöngvurum, dansmönnum og kvikmyndaleikurum fra
*Hollywood. — Og svo eru kristnir menn sjálfum sér sundur-
þykkir, karpa um trúfræðistefnur, meta og vega sáluhjálpar-
möguleika hvers annars. Enskur, frægur prédikari, sem sýiii-
lega hefir komið auga á þetta, segir nýlega í prédikun, sem ég
las eftir hann: „Trúin er svo mikilvægt atriði i sálarlífi ein-
staklingsins, að enginn hefir leyfi til að krefjast hennar í öðrum
anda en Kristur sjálfur gerði. „Fylgið mér!“ Það var boðið um
að fylgja honum veg lífsins, eins og hann sjálfur gekk hann“.
Nú þrá allir l'rið, sem ekki er undarlegt. En að þrá frið er
í raun og veru hið sama og að þrá kristindóm. Það er enginn
friður hugsanlegur, nema liann verði bygður á hugsjón kristin-
dómsins, á kenningu og boðskap Jesú Krists. Þjóðfélagslegt
réttlæti fæst aldrei í þessum heimi án grundvallarkenninga
kristindómsins, Sverðið verður að slíðrast. Dauðadómar að