Kirkjuritið - 01.12.1945, Qupperneq 6

292
Magnús Jónsson:
Nóv.-Des.
um. Allt þetta, og margt fleira, sýnir, að friður er á
kominn.
En „friður“, raunverulegur friður, nokkuð í áttina til
Guðs friðar, — hvar er hann? Enn er barizt af heift.
Enn er hlika á lofti, er boðað getur öll veður. Enn fara
um loftið skýflókar, er láta hrúnir síga svo, að varla
hefir sést annað eins áður.
Útsýn hefir ojjnazt til farsællar fiamtíðar mannkyn-
inu til handa, þar sem sigur væri unninn, ekki aðeins í
styrjöld manna og þjóða milli, heldur i stríðinu eilífa,
stríðinu við fátækt, hungur og annan skort. Mannkyn-
inu er opnaður möguleiki til þess að vinna sigur í sínu
elzta stríði, matarstríðinu, og semja frið upp á ævar-
andi hagsæld — ef það vildi aðeins varpa sinni nýju
uppgötvun á erfiðleikana, í slað þess að ógna hverir
öðrum með henni.
En svo skelfilegt er lánleysið, að þessi dásamlega
gjöf sviftir menn svefni og ró og hótar gereyðingu
mannkynsins í stað ævinlegrar farsældar.
Hvað veldur?
Það eitt, að fvrri hluti englasöngsins er innihalds-
laus og gagnslaus án síðari hlutans, en þess gæta menn
ekki. Mennirnir ætla sér að hafa, og vilja hafa frið á
jörðu. En friður fæst ekki án Guðs velþóknunar, ekki
sannur friður. Guðlaus friður er einskis virði eða verri
en enginn. Þetta horfum vér á, og vér getum ekki rekið
sjálfa oss úr vitni um það. Mennirnir ættu að vera hún-
ir að reyna þetta til þrautar.
Sumir iiafa viljað þýða orð énglasöngsins dálítið
öðruvísi en gert er í Bihlíu vorri, og gríski textinn virð-
ist leyfa það. Orðrétl þýðing grísku orðanna er:
Friður á jörðu
með mönnum velþóknunar, eða mönnum velvilja.