Kirkjuritið - 01.12.1945, Qupperneq 33

Kirkjuritið.
Vestur uin liaf.
319
ig í höndunum á séra Agli. Hann kom frumvaxta veslur um haf
úr Þingeyjarþingi og stundaði smíðar um hríð, unz hann tók að
nema guðfræði í prestaskóla og gerðist prestur að því námi loknu.
Nú er liann senn á förum úr Argyle-prestakalli og ætlar að verða
eftirmaður séra Haralds Sigmars i Norður-Dakóta. Hann er nú
formaður prestafélags Evangelisk-Júterska kirkjufélagsins, og
töluðum við um það, að helzt ættu allir íslenzkir prestar vest-
an hafs að vera i einu prestafélagi, og myndi mikið samstarf
og blessunarríkt af því liljótast. Sléttan breiðist fyrir framan
okkur, marflöt, kornstangamóða á háðar hendur, en skógar
litlir í fyrstu. Síðar liillir upp skógarlundi, eins og eyjar í hafi,
og loks sjáum við hálsa i fjarska, Tígrahæðir svonefndar, en
fyrir vestan þær er Argylebyggðin. Um miðaftan brunar bíll-
inn okkar inn í Glenhoro nyrzt i hyggðinni.. Þorpið ber nafn
með rentu, því að það stendur inni í skógarlundi, og eru hús-
in yfirieitt liulin i trjánum. Við komum að prestsseturshúsinu
auðu, þvi að prestsfrúin og börn þeirra eru um þessar mundir
í sumarleyfi að Gimli. En kvöldverður er okkur búinn á fallegu
heimili ágætra hjóna, Friðriks Friðrikssonar og konu hans.
Seint um kvöldið er samkoma í kirkjunni. Ættjarðarljóð eru
sungin, og séra Egill syngur einsöng. Ég flutti söfnuðinum
kveðju séra Friðriks Hallgrímssonar dómprófasts og vanda-
manna hans og erindi síðan. Hvorutveggju var ágællega tekið.
Verður mér það ljóst af dvölinni, að séra Friðrik hcfir unnið
hér afhragðsgott starf, sem enn á eftir að bera ávöxt um tangan
aldur. Hér hefir þroskazt náðargáfa lians að starfa fyrir börn
og unglinga, og eru barnaguðsþjónustur lians nú heint framhald
af því starfi. Og blómareiturinn hér sunnan undir kirkjunni
minnir á það, hvernig frú .Bentína Hallgrímsson vinnur seinna
að plöntun blómjurta við dómkirkjuna í Reykjavík. Að loknu
erindi mínu sýnir séra Egill íslandsmyndina við mikinn fögn-
uð. En átakanlegt er þó að horfa á blindan mann' á innsta bekk
stara í áttina. Hvað hann sér, veit ég ekki, en svipur hans er
mikilúðlegur og fagur. Síðast er samsæti í kjallara kirkjunnar.
Við séra Eiríkur tölum langt fram á nótt um starf kirkjunnar
fyrir unga fólkið. Þykir okkur einsætt, að taka þurfi upp
nýja starfshætti fyrir það, t. d. nota kvikmyndalistina i þjón-
ustu kristindómsins. Séra Egill á skuggamyndavél, sem hann
liefir við fermingarundirbúning, og telur kennsluna gefast á-
gætlega með þeim liætti.
Fyrri hluta næsta dags ekur séra Egill með mér um Argyle-
kyggð, sem er víð og falleg, prýdd vötnum og hálsum og eiki-