Kirkjuritið - 01.12.1945, Qupperneq 48

334
Ásmundur Guðmundsson:
Nóv.-Dcs.
Hann er 73 ára að aldri, en litur ekki út fyrir að vera eldri
en um fimmtugt, svo hollt reynist honum sumarið eilífa á Kyrra-
hafsströnd. Hann lifir í söngvalieiminum og kona hans hið
sama. Ég er hálf þreyttur eftir vökunótt, en má þó helzt ekki
sofna í bílnum, því að hér er alstaðar Paradísarfegurð. Blá him-
infjöll á báðar liliðar, haf og vötn og sigrænir skógar. Lykja
trjágöng um breiðan steypuveginn. Þar eru innan um gömul
sedrustré, segir Sigurður Helgason mér og sýnir mér eitt. Viö
ökum um ýmsa broshýra bæi, smærri og stærri, suma á stærð
við Reykjavík, og að lokum, eftir þriggja klukkustunda ferð við-
stöðulítið, inn í stórborgina ungu, Seattle.
Messa er hafin klukkustund siðar. Fyrir altarinu þjónar Kol-
beinn Sæmundsson, virðulegur maður og skáldmæltur. Ég flyt
prédikun fyrst og þá erindi. Að því loknu eru bornar fram
rausnarlegar veitingar í kjallara kirkjunnar, og ræði ég lengi
við kirkjufólkið. Skilst mér, að safnaðarlíf þroskist vel undir
forystu séra Haralds Sigmars yngra, sem lætur æskulýðsstarfið
mjög til sín taka.
í Seattle dvelst ég siðan á beimili Kolbeins Þórðarsonar
ræðismanns og konu hans fram á þriðjudagsmorgun. Hann er
Borðfirðingur, fæddur að Hofstöðum i Hálsasveit, mikill vexti
og liöfðinglegur. Hann er jafnaldri Sigurðar Helgasonar og á-
móta unglegur. Hann er maður yfirlætislaus svo sem bezt má
verða, og i svip bans tign og ró. Kona lians er lík lionum að
göfgi og höfðingskap, og eru fá lijón, sem mér hefir litizt bet-
ur á. Hús þeirra er mjög snoturt, og þó einkum lystigarðurinn
umbverfis það með laufskála og fiskitjörn. Kolbeinn ekur mér
um borgina, sem stendur fallega um skógi vaxna bóla og dæld-
ir milli Washingtonvatns og bafsins. Komumst við út fyrir borg-
ina til þorps eins, þar sem fjöldi verkamanna er við, en hílar
þeirra híða á meðan i hundraðatali, fægðir og fallegir, gleði-
legur vottur um velmegun þeirra. Leiðina heim styttum við
okkur á ferju og njótum þannig enn betur sumardýrðar hér-
aðsins.
Kolbeinn fer einnig með mig til þeirra, sem ég' helzt þarf
að hitta. frú Önnu Einarsdóttur Grandy úr Vatnabyggðum,
glæsilegrar gáfukonu, Halldórs smiðs Sigurðssonar, bróður Guð-
brands á Svelgsá og þeirra systkina og frúar lians og' að lok-
um um kvöldið til sýsbmga okkar Jóns Magnússonar, sem gætir
hókasafns þeirra Seattle-íslendinga, og konu hans. Þar er gest-
risni mikil og margt manna, m. a. frú Jakobína Jobnson skáld-
kona. Hún ferðast um víðsvegar og flytur endurgjaldslaust er-