Kirkjuritið - 01.12.1945, Blaðsíða 66

352
Friðrik A. Friðriksson:
Nóv.-Des.
verið flutt um þetta efni, þ. á. m. víðtækt vfirlitserindi,
er séra Óskar Þorláksson flutti að Hólum nú í sumar.
Og nú liefir biskupinn yfir Islandi flutt hér á þessum
fundi þróttmikið erindi um fyrirhugaða kirkjulega
starfsmiðstöð.
Tillögurnar koma víða við. Talað er um sunnudaga-
skóla, námsstjóra, útgáfur, kvikmyndir. Jafnframt er
vaknað til vitundar um þörf fvrir þolanlega starfsað-
stöðu úti á meðal safnaðanna, sém fá mætti með æsku-.
lýðshúsum og kirkjulegum fundarherbergjum. Mörg
er þörfin, ínörg leiðin. Og þetta verður að koma.
Enn er sunnudagaskólahald Iítt reynt með þjóð vorri,
enda vantar til þess allt, liús, fólk og gögn. í síðasla
liefli Kirkjuritsins greinir einn presta vorra frá sunnu-
dagaskóla lialdi í sinni sókn, og fagnar því. En eftir-
tektarvert og einkennandi er það, að einn er liann um
starfið — einn með um fimmtiu barna hóp! Tíðindi
þættu þetta með ,öðrum þjóðum, þar sem ég' þekki til.
Hvar er áliugi og lijálparhendur safn'aðarins?
í þessu sambandi vil ég leggja áher/lu á það sem
aðkallandi nauðsyn, að gei-a allt, sem unnt er, til að efla
skilning, góðhug og samvinnu með prestastétt og kenn-
arastétt. Verkefni þessara stétta er að verulegu leyti eilt
og hið sama. Tilraun í þessa átt hefir undanfarið ver-
ið gerð hér á Norðurlandi með nokkrum árangri. Sunn-
lendingar ættu líka að hafast að um þetta. Sagt er, að
nokkur hluti kennarastéttarinnar hafi gerzt andvígur
kirkjunni, jafnvel kristinni trú, meðal annars fyrir
pólitískar skoðanir. Standi slíkir erfiðleikar í vegi nauð-
synlegrar samvinnu, verður að horfast í augu við'þá
og yfirvinna þá með einhverjum ráðum. Eigi nú að
græða upp með þjóðinni forsvaranlega safnaðarvitund,
þá er af ýmsum ástæðum vaxtarbroddsins helzt að
vænta meðal fræðaranna, hinna opinheru uppalenda,
kennara barna og ungs fólks.------