Kirkjuritið - 01.07.1947, Blaðsíða 31

Kirkjuritið.
Prestastefnan 1947.
211
4 enskra guðfræðing'a til þess að ræða við íslenzka kirkju-
fulltrúa um aukin kynni milli íslenzku og ensku kirknanna
og undirbúning biskupafundarins eða að íslenzka kirkjan sendi
í suraar fulltrúa til Englands i þessu skyni. Ég liefi í bréfi til
erkibiskupsins fremur óskað eftir því, að hingað yrðu sendir
brezkir fulltrúar, og þykir mér sennilegt að það verði niður-
staðan.
Bið ég svo Guð að blessa störf hins liðna synódusárs, og gefa,
að þau megi liafa sem blessunarríkastan árangur fyrir kirkju
vora og þjóð.
Séra Hálfdan Helgason prófestur flutti skýrslu
Onnur störf um störf barnaheimilisnefndar þjóðkirkjunn-
fyrri fundardag. ar Qg fjársöfnun i barnaheimilissjóð á liðnu
ári. Barnaheimilissjóðurinn á nú rúmlega 48 þúsund krónur.
í Prestekknasjóði eru rúmar 140 þús. krónur.
Ennfremur var haldinn Bibliufélagsfundur.
Um kvöldið flutti séra Sigurður Guðmundsson á Grenjaðar-
stað erindi í Dómkirkjunni um einingu kirkjunar og hin lúth-
crsku játningarrit. Erindinu var útvarpað.
Eining
kirkjunnar.
Næsta dag var prestastefnunni haldið áfram.
Eftir morgunbænir í Háskólakapellunni, sem
séra Hálfdán Helgason prófastur flutti, var
fundur settur á ný og biskup flutti framsöguerindi um aðal-
mál prestastefnunnar að jjessu sinni: Eining íslenzku kirkj-
unnar.
Biskup benti i upphafi orða sinna á það, að hvergi mundi
annar eins ])orri fólksins vera í þjóðkirkju landsins, sem hér,
°g minnti meðal annars á þá staðreynd, að svo erfitt ættu
aðrar trúmálastefnur uppdráttar, að enn væru ekki nema 330
•nanns, að úlendingum meðtöldum, í kaþólska söfnuðinum i
Reykjavik. Ilitt væri svo aftur önnur saga, að sinnuleysið um
andlegu málin væri mikið innan kirkjunnar og andstaðan frá
sutnum áttum ákveðin. Biskupinn kvaðst ekki harma skoðana-
niuninn um trúaratriðin hjá mönnum kirkjunnar, heldur liitt,
aS skoðanamunurinn yrði stundum til þess, að hindra bróð-
urlega einingu og samstarf. Hann brýndi það alvarlega fyrir
Prestum, hver ábyrgð hvíldi á þeim í þessum efnum, og var-
aði við því, að láta gömul deiluatriði eða ný rjúfa einingu
kirkjunnar og veikja starf hennar. Hann benti á það, að kirkj-
an hans, sem sagði: „Allir eiga að vera eitt“, ætti að vera til