Kirkjuritið - 01.07.1947, Qupperneq 69

Kirkjuritið.
Menntun presta á íslandi.
219
mundur fróði og Jón Ögmundsson hafi erlendis stund-
að þessar listir allar, og' kennt þær eða látið kenna í
skólum sínum. Á Sæmundur að liafa náð svo mikilli
fullkomun í stjörnuíþróttinni, að liann liafi sigrað meist-
ara sinn, ef trúa má þjóðsögunni. Auk latínunnar var
prestum vitanlega nauðsyn, að kunna nokkuð til söngs,
þar sem tíðir allar voru sungnar, og var það gregori-
anskur söngur (cantus gregorianus), sem hér var kennd-
ur fram um siðaskipti. Ennfremur var nauðsynlegt að
kunna talsvert í tölvísi og rímfræði, til að geta reiknað
út tímatal og helgidaga kirkjunnar. í þeim fræðum urðu
þeir Stjörnu-Oddi og Bjarni tölvísi svo slyngir, að óvíst
þykir, að nokkur samtíðamanna þeirra í Norðurálfu
liafi staðið þeim á sporði. Ilafa þeir líklega báðir ver-
ið lærðir á Hólum. Er ýmislegt af þessum fræðum varð-
veitt í fornritum vorum (Rímbelga, Algorismus). í
kirkjulögum urðu biskupar og aðrir liöfuðklerkar að
vera vel heima. Svo hefir verið um þá Þorlák biskup
Runólfsson og Ketil Þorsteinsson, er settu kristinnalaga-
þátt. Mjög hefir Staða-Árni liaft yndi af kirkjulögum,
því að þegar Laurentíus Kálfsson, þá ungur prestur,
lieimsótti hann í Skálholt, kallaði hiskup hann i sitt
studium „setti fram fyrir liann lectara (þ. e. bókastól)
°g þar á kirkjulögbækur; bað hann þar skemmta sér
viður“. Sagði Árni lionum síðan, að ef liann liefði eigi
áður fullnumið kirkjunnar lög, skvldi hann það iðna
úéðan af. Lagði Laurentíus sig líka mjög eftir því að
»enia kirkjulög; í Noregi, og gekk til þess daglega, þann
hina er hann dvaldi með Jörundi erkibiskupi í Niðar-
°si. Taldi erkibiskup honum það hentara en yrkja lof-
kvæði um Hallberu abhadís á Stað, þó að allgóð kona
þætti hún á íslandi.
Eftirmaður Laurentíusar, Egill Eyjólfsson, var sagð-
Ur lagamaður mikill, enda gaf Eilífur erkibiskup lion-
'ý*n í vinargjöf kirkjulaga hók þá, er Tancredus liét1).
^pBisk. I, 809.
17*