Kirkjuritið - 01.07.1947, Qupperneq 80

260
Tómstundarabb.
Júli-Okt.
nafn eða mínir stafir standa við það, og ábyrgð á því, sem
hér verður sagt, verður því að lenda á mér einum en ckki
Kirkjuritinu. Með þessu er þó engan veginn gefið í skyn, að
hér eigi að stofna til neins ófriðar. Vonandi verður þetta mein-
laust rabb og kveikir ekkert bál. En þó sýnist mér sem stund-
um sé erfitt að tala svo iátlaust, að ekki sé upp þotið af þeim,
sem ekki vilja að málfrelsi ríki í þjóðfélaginu.
Ef menu vilja skrifa Tómstundarabbinu bréf, eru þau vel
þegin og verður liér að jjeim vikið, ef ástæða þykir til.
Helzt til fáir guöfræðingar.
Á undanförnum árum liafa miklu fleiri stundað háskólanám
í sumum g'reinum en möguleika höfðu til embætta. Fyrir all-
mörg'um árum kom til mála að takmarka aðgang að deildum
Háskólans, einkum læknadeild og lagadeild, svo mjög fannst
mönnum kveða að þessu.
Þetta liefir aldrei komið til um guðfræðinga, hvorki í Presta-
skólanum né í guðfræðideild Háskólans. Reynslan hefir orðið sú,
að þaðan hafa lokið prófi nokkurn veginn hæfilega margir menn
til þess að fullnægja embættismannaþörf kirkjunnar, og þó jafnan
nokkrir snúið sér að kennslu eða öðrum störfum, að námi
loknu.
Svo er enn, að ekki hefir verið um að ræða skort manna í
prestsembætti, og orsakir til óvcittra prestakalla liafa verið
aðrar.
Þó væri æskilegt, að fleiri menn sæktu guðfræðideild Háskól-
ans og lykju þar námi en nú.
Það er ávinningur, að jafnan sé úr nokkuð mörgum mönn-
um að velja, og g'uðfræðikandídatar geta tekið að sér ýmis
störf, þar sem nám þeirra kemur að góðum notum. Hætta á
„offramleiðslu“ er því mjög lítil.
Ekki færri nú en áður.
Einstaka menn, sem ekki eru mjög hlynntir kirkju eða guð-
fræði, liafa gert mikið úr tregðu manna að nema guðfræði, og
ýkt mjög þessa staðreynd, að helzt til fáir stundi ])að nám.
í fyrra haust hafði enginn stúdent innritað sig' í guðfræði-
deild, þegar innritunarfrestur var liðinn. Með þetta var farið
í blöð, og þótti töluverður matur. Einn maður, er mætti mér á