Kirkjuritið - 01.07.1947, Qupperneq 84

264
Tómstundarabb.
Júlí-Okt.
prófastur kalla saman sóknarnefndir prestakallsins. Ef %
þeirra, sem fundinn sóttu, samþykktu að kalla ákveSinn prest,
skyldi boSa til almennra safnaSarfunda í sóknum prestakallsins
um köllun þessa. Ef allir fundirnir samþykktu köllunina, og
viSkomandi prestur gæfi kost á því aS taka henni, skyldi hon-
um veitt embættiS. AS öSrum kosti skyldi kosiS.
MáliS dagaSi uppi í nefnd.
Ef til vill hefSi verið réttara, aS láta almenna veitingu taka
viS, ef köllun mistækist, til þess aS hvetja söfnuSina meira til
samheldni um máliS.
Afnám kosningalaganna.
í frumvarpi því, sem nú er fram komiS, er liöggviS alveg á
þennan hnút. Prestskosningar eru alveg niður felldar, og prests-
embætti veitt af forseta alveg eins og liver önnur embætti. Þó
er ákveSiS tvennt, sem hetur væri á komiS almennt um em-
bættaveitingar:
1. Auglýsa skal prestakali meS hæfilegum fyrirvara.
2. Senda skal viSkomandi yfirmanni stéttarinnar, hér bisk-
uþi, umsóknirnar til umsagnar.
ÁkvæSiS um umsóknarfrest er mjög nauSsynlegt og ætti að
vera sjálfsagt um öll embætti. En þaS er alkunna, að ráðherr-
ar hafa leikið sér að þvi að veita mikilsverS embætti án þessa
sjálfsagða undirbúnings.
Kostir og ókostir.
í greinargerð er sýnt fram á livorttveggja, hve margir gallar
séu á óbundnum prestskosningum, og hitt, live óeðlilegt sé að
veita þessi embætti á annan hátt en önnur embætti. Einkum
verður þetta óeðlilegt nú, eftir að prestum er sköpuð alveg
sama aðstaða almennt eins og öðrum embættismönnun. En
lengi vel var á þessu mikill munur.
Á hinn bóginn leynast ekki gallar þessa fyrirkomulags. Hin
almenna aðferð, að ráðherrar ákveði, hver fær embættið, er
góð eða vond, allt eftir því, liver er ráðherra. Og reynslan hefir
orðið sú, að embættaveitingar hafa komizt út á þá vandræða-
braut, að verða yfirleitt pólitískar.
Hér mætti því búast við, að prestsembætti yrðu veitt fram-
vegis eftir því, hvaða flokkur „á“ kirkjumálaráðherrann. AS-