Kirkjuritið - 01.04.1977, Qupperneq 15

einu máli um það, að kristinn dómur
sé trúarbrögð ,,kærleika“ og „mannúð-
ar.“ Það kemur sér vel íyrir okkur,
sem iifum í streitu, samkeppni og
gleðivana hringekju hversdagslífsins,
að sá dómstóll skuli vera til, þar sem
ástúð ber sigurorð af ofríki og misk-
unn af mannviti. Hversu margir eru það
ekki, sem nota trúarbrögðin sem mót-
vægi við myrkvaða önn dagsins? Mörg-
um er frelsarinn blámóðukennd minn-
ing frá bernsku, sem lýsir upp löng
og leið fullorðinsár og getur jafnvel
orðið eitthvert brof af veruleika, t. d.
á jólunum.
Hví höfum við svo miklar mætur á
rithöfundi á borð við Wilhelm Raabe?
Þessi höfundur lýsir veröld kvíða og
tómleika. En samt koma fyrir hjá hon-
um persónur, sem eru svo notalegar
og fullar móðurlegrar umhyggju, eins
og t. d. Claudine, móðirin í Abu Telfan,
Schlotterbeck frænka í Der Hunger-
pastor, gamla konan á heilsuhælinu í
Der Schudderump og Phoebe í Unruh-
■gen Gásten. Það veitir huggun og
styrk að vita, að slíkt fólk er til í þess-
um heimi, sem er svo oft raunalegur,
það hressir okkur að heyra rætt um
þessar gæðamanneskjur, þessa sól-
skinsbletti í eyðilegri heiði hverdags-
lífsins. Svo er og um marga, að Jesús
frá Nasaret er að sönnu ekki megin-
staðreynd eða inntak lífs þeirra. En
hann er þeim engu að síður huggun
og raunabót, þótt ekki væri af öðru en
því, að maður eins og hann skuli nokk-
urn tíma hafa verið til. í eitt skipti dró
þó lífsanda maður, sem elskaði. Einu
sinni urðu draumar okkar og þrár
hold í manni, sem bjó með okkur á
jörðinni.
En þessi glanspersóna, getin í
draumi og fædd af óskhyggju, er alls
ekki Jesús frá Nasaret. Hún er bara
draumur, sem við vöknum af, loftbóla,
sem verður að engu. í troðfullu loft-
varnarbyrgi verður þessi mynd af Jesú
að gagnslausri tilfinningasemi og getur
skjótlega breyst í ömurlega ásýnd
dauðans. i Ohlsdorfer-kirkjugarðinum
í Hamborg er ógnarfagurt minnismerki,
sem sýnir Karon, ferjumann á ánni
Styx. Þar sjást líka þeir, sem hann
er að ferja yfir hinn dökka straum
dauðans til Hadesar; þeir stara fram
fyrir sig örvæntingarfullu, vonlausu
augnaráði. Hve oft lýsir ekki þessi
mynd betur og sannar ástandi og af-
stöðu mannsins en kross Nasareans
gerir.
En einmitt þess vegna heldur Jesús
stöðugt áfram að toga okkur út úr
þessum draumaheimi, sem við höfum
sjálf búið okkur til. Af sömu ástæðu
vill hann vera okkur ráðgáta öðrum
þræði, svo að við hlustum betur eftir
því, sem hann hefur að segja, móðg-
umst jafnvel við hann. En með því að
hlusta og móðgast á okkur að lærast
að skilja betur þann leyndardóm, sem
hann er. Augu okkar eiga að opnast,
svo að við sjáum Jesú eins og hann
er. En til þess að svo verði, þurfum
við að undrast aftur og aftur, já, jafn-
vel þarf okkur að hrylla við þessum
Jesú, sem við höfum gælt við í draum-
um okkar. Sérhver gáta, sem okkur
tekst að ráða varðandi hann, færir okk-
ur fjær okkur sjálfum og nær honum.
En snúum okkur nú að því að fást við
gátuna að baki dæmisögunni um kostn-
aðinn af því að reisa turn. Reynum að
komast að því, hvað felst í þessum
13